You And Me...

deel 1

Ik voel een warme straal op m'n gezicht. Stil doe ik m'n ogen open en zie ik m'n gordijn een beetje open hangen. GOTVERDOMME! vermoeid stap ik uit bed en loop naar m'n gordijn." Heb ik weer". Ik trek men gordijn weer dicht en kruip weer in m'n bed. Na ongeveer een half uurtje besef ik pas dat ik toch niet meer in slaap val en maar naar beneden ga. Als ik m'n vader in de zetel zie zitten wil ik weer naar boven rennen. "Mellisa hier nu!" Ik draai me om en loop voorzichtig naar benden. Als ik recht voor m'n vader sta zie ik hem op z'n tanden bijten. Al snel voel ik m'n wang tintelen en warm worden. Ik probeer me kalm te houden maar na een tweede klap is het genoeg. Ik ren naar boven spurt naar m'n kamer en draai m'n deur op slot. Ik barst in tranen uit en laat me langzaam tegen de muur naar beneden glijden. "Waarom ik altijd"...

Na een tijdje sta ik op en pak m'n grote sport tas van Nike. "Ik heb er genoeg van!" Ik loop naar m'n kleding kast en pak alles bijeen. Dan zoek ik nog een andere zak en prop daar nog wat belangrijke dingen in. Snel pak ik m'n mobiel om te kijken hoe laat het is. Hmpf 13:11. Ik ga aan m'n raam staan en volg de regen druppels die langst het raam naar benden dwalen. Opnieuw rolt er een traan over m'n wang. Als ik naar achter kijk zie ik een schaar op m'n bureau liggen. Ik stap naar m'n bureau en staar naar de schaar. Ik pak hem vast en houd hem tegen m'n pols..." Nee.. niet doen" Zeg ik tegen m'n eigen, Toch twijfel ik even maar leg hem uiteindelijk weer neer. Ik draai m'n deur open en loop zachtjes naar benden om drinken te pakken. Eenmaal in de keuken zie ik m'n pa staan. Zonder iets te zeggen pak ik en flesje water uit de koelkast en loop terug naar m'n kamer. Ik pak m'n laptop van m'n bureau en ga op bed zitten. ik open netflix en start Pretty Little Lairs op...

Na ongeveer 4 afleveringen kijk ik op m'n klok en zie dat het al 19:35 is. Ik klap m'n laptop dicht en ga naar de wc en loop dan weer naar de keuken. Ik pak een pak chips uit de kast en loop weer naar m'n kamer. Op weg naar boven kruis ik m'n pa op de trap."Mellisa!" roept hij." Zonder iets te zeggen ren ik naar m'n kamer en sluit me op. "Mellisa doe nu onmiddellijk die deur open!" "Nu Mellisa!" Ik hoor gestamp en ge slaag op m'n deur. Ik ga in een hoekje van m'n kamer zitten en kruip helemaal bij een van de angst. Zo meteen krijgt hij de deur open en wat dan? Verschillende gedachtes spoken door m'n hoofd. Net wanneer er een traan over m'n wang rolt kijk ik op en zie m'n vader in de deur opening staan. Wanneer hij dichter komt schuil ik m'n hoofd tussen m'n armen. Hij pakt m'n kin vast en kijkt me aan. "kijk jou nou je stelt niets voor" Weer rolt er een traan over m'n wang en voel een harde klap tegen m'n hoofd. Ik sta op en duw m'n vader weg ik wil naar buiten rennen maar hij heeft m'n pols stevig vast en kan geen kant uit. Met één ruk duwt m'n vader me op bed. "slaapwel!" roept hij terwijl hij m'n kamer verlaat. Ik blijf dood stil op m'n bed zitten. Er dwalen duizenden dingen in m'n hoofd rond.

03:25

Stil loop ik naar de gang. Alle lichten zijn uit en het is muis stil. Snel pak ik m'n tassen en stap stilletjes richting de trap. Eenmaal beneden aangekomen pak ik 100 euro uit m'n pa z'n portefeuille en loop richting de deur. Heel zacht doe ik de deur open en stap naar buiten ik sluit hem weer en spurt naar het eind van de straat waar ik dan even in de bosjes zit om weer op adem te komen. Eenmaal wanneer m'n ademhaling weer normaal is stap ik verder. Na een poosje wandelen kom ik bij het treinstation aan. Inmiddels is het al 04:20 dus de eerste treinen vertrekken al binnen 40 minuten. Terwijl ik leun en me rustig laat zakken tegen de muur zie ik dat er al lichten aan gaan in het station. Na ongeveer 10 minuten gewacht te hebben gaan eindelijk de deuren open. Als ik een lieve vrouw achter de balie zie zitten stap ik haar richting uit.

Hallo,, wat kan ik voor u doen?

Ik zou graag een trein ticket naar Stockholm willen, alstublieft.

Eén ticket voor Stockholm komt er zo aan!

Ik leg het geld in een bakje ze trekt het naar binnen en legt het trein ticket in de plaats terug.

Bedankt en tot ziens!

ik lag vriendelijk terug naar de vrouw en loop dan naar buiten. Ik neem plaats en pak m'n gsm bij de hand. ik luister nog even wat muziek maar voor ik het weet zie ik m'n trein al in de verte aankomen. Ik pak m'n tassen die ik naast me gezet had op en stap in de trein. Met een zucht laat ik me vallen op een bank. Ik ben doodop ik wil haast m'n ogen sluiten maar heb bang dat ik dan m'n halte mis.

Na zo ongeveer 45 minuten op de trein gezeten te hebben kan ik eindelijk afstappen. Ik haal eens diep adem en loop dan naar het vliegveld dat 5 kilometer verderop ligt. Het is al bijna 6 uur en het begint al licht te worden. Na ongeveer 25 minuten gestapt te hebben sta ik eindelijk voor de ingang van het vliegveld. Ik stap binnen en zie wel 1000 mensen om me heen geen idee waar ik eigenlijk heen moet... Na al het zoeken heb ik dan toch uiteindelijk de weg gevonden. Vliegtickets had ik thuis al afgedrukt dus daar moest ik me geen zorgen meer om maken. Ik stap naar een band en moet daar m'n tassen opzetten. Zelf moet ik ook door een metalen poort heen. Als alles in orde is mag ik plaats nemen. Ik neem m'n vlieg ticket bij de hand en kijk om welk uur m'n vliegtuig vertrekt. Hmpfff.. om 11 uur en het is net half 7. Om me bezig te houden pak ik er een boek bij en voor ik het weet is het 10 uur.

Opeens zie ik iedereen recht staan. Veel weet ik niet van vliegvelden dit is m'n eerste keer dat ik vlieg en heb best wel veel zenuwen. Om ik niet zeker weet dat het mijn vliegtuig is die nu vertrekt loop ik richting een oud koppeltje. "Hallo mevrouw meneer zou ik iets mogen vragen?" "Ja hoor vraag maar" Kijk het zit dus zo.. dit is m'n eerste keer dat ik vlieg en dit is allemaal een beetje nieuw voor me dus ik vraag me af voor welk vliegtuig dat net afgeroepen is?" "Het vliegtuig van NYC" "Ohh hartelijk bedankt" "Graag gedaan en de rest wijst zichzelf wel uit."

op het vliegtuig

Ik neem plaats en begin me wel wat zenuwachtig te gaan voelen. Na ongeveer een half uurtje zeggen ze dat we onze gordels om moeten doen. Eenmaal dat we opgestegen zijn en onze gordels weer uit mogen doen kan ik eindelijk even rusten. Ik leun tegen het raam aan en kijk naar beneden. eigenlijk is er niet veel te zien buiten wolk maar bon.. Na een poosje voel ik m'n oogleden zwaarder worden en val in een diepe slaap... Wanneer we gaan landen word er weer gemeld dat we onze gordels om moeten doen. Na een tijdje voel ik een lichte druk op m'n oren maar eens we geland zijn is het wel bijna weer over. Wanneer ik eindelijk ben uitgestapt kan ik m'n bagage's gaan zoeken. Eenmaal gevonden stap ik het vliegveld af en dan begint er een nieuw avontuur.

heeyy,, dit is het eerste deel van m'n 1 ste boek ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden en laat zeker achter of ik moet verder moet schrijven daag ❤️