Fout vriendje

Hoofdstuk 1

Hoi, ik heb een nieuw verhaal gemaakt. Ik hoop dat het een beetje leuk wordt. Ik probeer in de vakantie vaker verhalen te schrijven. Ik heb ook een ander account: TiiMBER is daarvan de naam.

Veel lees plezier! :)

'Daan, Daantje, waar staar je naar?' Ik schrik op en kijk naar mijn bff Roos. Ze kijkt me met grote ogen aan, en neemt nog een slok van haar cola. 'Oh, gewoon, een beetje moe.' Ik laat mijn lange blonde lokken door mijn vingers glijden. 'Wat jammer nou, ik wilde je net uitnodigen voor een meidenparty bij mij thuis. Maarja, als je moe bent...' Ik laat mijn haar los en spring van het kleine gebouwtje af. 'Ik ben niet moe, kijk, ik kan gewoon dansen en springen hoor!' Ik dans en spring in de lucht. 'Natuurlijk heb ik zin in een meidenparty!'  Ik kom weer naast mijn vriendin zitten. 'Oke, hoelaat kan je bij mij zijn?'

Bij wiskunde kijk ik de hele tijd naar Steven, een jongen uit mijn klas, die voor mij zit. Hij buigt zich voorover naar zijn werk. 'Daniëlle, ga jij ook nog werken vandaag?' Meneer Huusbruggen kijkt mij aan. 'Ja meneer, sorry.' Ik voel mijn gezicht langzaam rood worden. Steven kijkt achterom en lacht een beetje verlegen naar mij. Dat had hij niet hoeven te doen, alleen is hij zo lief! 

De dag vliegt voorbij en de laatste bel gaat af. Ik pak mijn boeken en Steven loopt langs mijn tafel. Ik zie dat hij mijn etui expres het tafeltje af gooit. 'Oh sorry, ik, ik ruim het wel op.' Zijn lieve blauwe ogen verblinden mij. Het geeft mij een goed gevoel als ik bij hem ben. Ik heb helemaal niet gemerkt dat de klas leeg is, op de leraar na dan. 'Daan, kom je nog?!' Roos staat in de deuropening. 'Dan kunnen we nog even relaxen met Alex en zijn vrienden.' Oja, Alex, dat is de nieuwe vriend van Roos. Ik mag hem echt niet, hij rookt al! Ik zie dat Steven een beetje teleurgesteld kijkt. 'Laat ik maar gaan. Ik moet naar huis.' Steven pakt zijn tas en sjokt naar de uitgang. 'Steven wacht... Ik kan wel wat hulp gebruiken bij natuurkunde, iedereen zegt dat jij daar goed in bent. Klopt dat?' WAT?! HEB IK DAT WERKELIJK GEZEGT?! Ik kijk peteuterd naar de grond. 'Dan hebben die mensen van jou dat helemaal goed! Ik ben pro in natuurkunde. Maar, ik zie je later, doei.' En hij is weg.

Even later als we buiten zijn, ben ik in de zevende hemel. Ik kan wel het hele schoolplein over rennen en roepen dat ik verliefd ben. Maarja, dan zullen ze me raar aankijken, alsof ik een gestoorde ben. 'Hé Daan, ik ga naar huis. Om zeven uur bij mij, oké?' Roos pakt haar fiets. 'Ja, dan ben ik bij je.' Ik pak ook mijn fiets en rijd het schoolplein af.