Aşk Oyunu (KİTAP)

Özür ve Dönüş

Merhaba...

Nasıl bir giriş yapmam gerektiğini bilmiyorum açıkçası. Sanırım ufak bir özürle başlamak en iyisi, Özür dilerim sevgili okurlar, sizi iki ay gibi bir süre beklettiğim, bu süreçte tek bir açıklama dahi yapmadığım için özür dilerim.

Şimdi açıklama yapmam gerekiyor öyle değil mi?

Geçerli olur mu bilmiyorum ama sınav mağduruydum arkadaşlar... Kızmayın bana :(

Aslında şöyle oldu, yayınladığım son bölümden birkaç gün sonra bilgisayar, telefon kullanımıma el konuldu, wattpade girebileceğim hiçbir yol kalmadı. Birkaç gün sürdü böyle, ben bir yolunu bulur yazarım diyordum ama öyle olmadı.

Sadece bir iki kez girme şansım oldu ve o zamanlarda da öyle kısa bir giriş oldu ki, ne birikmiş mesajlara ne de bildirimlere bakabildim. Cevapsız yorumlarınızın, mesajlarınızın da sebebi budur efem.

Sınav ise bir buçuk saat önce bitti, değdi mi? Hayır, berbat geçti... Yani önümde uzanan bir sınav dönemi daha olacak, şans dileyin. Ve aranızda bugün sınava giren varsa geçmiş olsun anam ne diyelim.

Nesse gelelim bizim asıl konumuz olan canım Aşk Oyunu'na.

Dönüş yaptığıma göre artık bir şeyleri düzene sokup bölümler atmaya başlayacağım. Umarım ne siz çok beklersiniz ne de ben zor durumda kalırım, dua yerine geçsin amin.

Bu arada, daha önce hiç duyuru bölümü yayınlamamıştım, ilk oldu değil mi? Sevmem böyle şeyleri, ne söylemek istesem bölümün kıyısına köşesine sıkıştırırdım ama bu defa gerçek bir özrü hak ettiniz, inanın hep aklımın bir köşesinde buraya bir an önce dönmek ve omzumda taşıdığım özürden kurtulmak vardı.

Evet, buraya yazmak istiyorsam ve benden bir beklentisi olan yüzlerce insan varsa, sorumluluğum bilincinde hareket etmeliyim, etmeliydim, haklısınız. Haber bile vermeden gitmem gerçekten büyük bir sorumsuzluktu.

İnanın bana, tek temennim sizi yaşadığınız hayattan biraz olsun çıkarıp nefes aldırabilmek.

Az önce şöyle bir göz attım yorumlara, okunma sayısı artsın diye yazmadığım gibi bir anlam çıkarılmış olabilir, ama kesinlikle böyle bir şey söz konusu değil.

Ki bu büyük aranın birçok okuyucuyu da götürdüğünün bilincindeyim. Ama kalan sağlar bizimdir, hala merak ediyor ve devam ediyorsanız ne mutlu bana ki yazacaklarımın hala bir bekleyeni var demektir.

En büyük özür de hala burada, benimle olanlara...

Ve... O kadar uzak kaldım ki her şey kopuk kopuk. Toparlamam gerek önce kafamda, sonra başlayacağım yeniden yazmaya. Merak etmeyin, öyle çok geçmeyecek bir iki gün diyebilirim.

A.O-45'te görüşmek üzere...

Seviliyorsunuz! ^_^