Secret Love

#8

Lies

Niemand is thuis, Femke is bij Hunter en mijn en haar moeder zijn iets gaan eten.

Ik ga zitten op mijn bed, ik zit na te denken wat er daarnet is gebeurt.

Ik vind Hayes leuk, maar Cameron ook.

Wat moet ik nu doen?

Om mijn gedachten te verzetten ga ik mijn spullen al inpakken.

Dan klopt er iemand op de deur.

Ik loop naar de deur, ik doe open en zie Cameron staan.

Wat doe jij hier vraag ik.

Ik verveelde me, en ik moest de hele tijd aan jou denken zegt hij.

Ik lach en kijk naar de grond.

Wil je binnen komen vraag ik dan.

Ik laat hem binnen en doe achter ons de deur dicht.

Wat was je aan het doen vraagt hij dan.

Ik ben mijn spullen aan het inpakken.

We kunnen er vandaag al in.

Zal ik je helpen vraagt hij.

Cameron

Kan ik je ergens mee helpen?

Ja dat zou wel fijn zijn zegt ze.

Ik pak haar foto lijstjes van haar nachtkastje en steek ze voorzichtig in een doos.

Als ik haar laatste foto in de doos wil steken bekijk ik de foto goed.

Ze staat er met een jongen op.

Wie is dat vraag ik aan haar.

Ze komt naar me toe gelopen en bekijkt ook de foto.

Ben je jaloers vraagt ze dan.

Nee, hoezo, ben ik dat dan?

Ze lacht en begint dan te praten.

Dat is mijn beste vriend in Nederland.

Ze kijkt naar de foto en lacht, dan zie ik een traan vloeien, die rolt langs haar wang naar beneden.

Gaat het wel, vraag ik.

Ja zegt ze, die goede oude herinneringen.

Ik leg de foto ook in de doos.

Ze staat op en pakt al haar make-up samen en steekt die in een tasje.

Na een half uurtje zijn haar spullen ingepakt.

We zetten de dozen neer op de keukentafel.

Dan krijg ze een telefoontje van haar moeder.

Lies

Ik kreeg een telefoontje van mijn moeder.

Ik hang op.

Wat zei ze vraagt Cameron mij.

Ze zei dat er een verhuiswagen buiten staat.

We kunnen onze spullen daar in zetten.

Ik pak de eerste de beste doos en loop richting de deur.

Cameron pakt ook een doos en loopt met me mee.

We lopen de lift in, ik zet de doos even neer omdat hij veel te zwaar is.

De liftdeur gaat weer open, ik pak de doos van de grond en loop de lift uit.

Cameron pakt de doos met een hand en met de andere houd hij voor mij de deur open.

Ik lach vriendelijk en zeg dankjewel.

De man stapt hij het busje.

Zal ik deze van u aanpakken vraagt hij mij.

Cameron loopt met hem mee.

Ze zetten samen de doos in de busje.

Dit waren de laatste dozen denk ik vraagt de man aan mij.

Ja zeg ik.

De dozen van mijn en Femke's moeder staan er al in.

Dan zien we Femke nog snel aangerend.

WACHT roept ze.

Mijn dozen moeten er nog in.

Ze komt samen met Hunter en Brandon naar het busje.

Wow Femke zeg ik, ik wist niet dat je zoveel dozen hebt.

Het meeste hiervan zijn foto's uit Nederland, antwoord ze.

De man pakt de dozen aan, daarna vertrekt hij naar het huis waar mijn moeder staat te wachten.

We lopen met zijn allen weer naar binnen.

Ik ga nog naar mijn kamer om al onze sleutels te halen.

Als ik mijn pasje wil pakken om de deur te openen loop ik tegen Hayes aan.

Ik val op de grond.

Gaat het vraagt hij.

Hij helpt me opstaan.

Ja hoor, gaat goed zeg ik.

Dus je gaat vandaag naar je nieuwe huis vraagt hij.

Ja, je mag zo vaak langskomen als je wil.

Het is maar een kilometer hier vandaan.

Hij lacht en loopt verder.

Ik open de deur en pak al onze sleutels.

Daarna sluit de de deur weer en loop naar beneden.

Ik geef het pasje af aan de receptie.

Ik loop naar Femke, zullen we vraag ik haar.

Moet ik meegaan, dan kan ik je helpen vraagt Cameron.

Oke dan zeg ik.

We lopen naar buiten.

We zien Hunter en Brandon ons volgen.

Komen jullie ons ook helpen vraag ik hen lachend.

Nee, ik wil gewoon je huis een keertje zien, zegt hij.

Maar dan zien we Nash en Hayes naar ons toe rennen.

Femke zucht en lacht tegelijk.