Sana'y Ako Nalang || Book 1 [Completed]

Chapter 2: Sad Reality

"Eh! Malay ko ba namang di ka tumitingin sa mga taong gwapo "
Supladong sabi niya

"Gwapo? Hindi tumitingin? Ako?(sabay turo sa sarili ko)
My ghad!! Gwapo ka "SANA" kaso may pagkabulag nga lang"
Sabi ko naman na talagang galit na.

"Teka,teka,teka ano ba kasi ginagawa mo dito sa aming upuan Ha?" (tumayo)
Sabi ni Kurt na nagtataka at nag aalala

Sabi pa nga nya

"At kita mo na nga , nasasaktan na yung tao , kaw pa galit? At tsaka baguhan ka lang dito kaya wag kang umasta na parang isang artista dito."
Galit na sabi ni kurt sa lalaking nang apak sa akin

Habang ngumiti lang tong lalaki na yung killer smile ba at tsaka umalis kasama nung kanyang mga kaibigan at ako ay haplos ng haplos sa aking mga paa habang may rumaragasang dugo

At nang biglang lumapit si Kurt at tiningnan ang paa ko

"Ano James Ok ka lang ba?"
Tanong ni kurt sa akin na nag aalala habang tinitingnan ang mga paa ko at nkita nito ang dugo na lumalabas.

"Ok lang ako Kurt wag kang mag alala." Sabi ko naman na itinatago ang pagririmdim sa sakit na nadarama

Ipinatong nya paa ko sa tuhod nya ng umumpo sya sa harap ko at ako naman ay naka upo.

"Ano gagawin mo Kurt ? " Sabi ko sabay hablot ng paa ko na nakapatong sa tuhod nya

"Wag na, ayos lang ako, malayo naman to sa bituka eh." pagtanggi ko

" Sige na , wag ka nang mahiya , para naman di tayo magkaibigan"
Sabi ni Kurt sa akin sabay kuha ulit ng paa ko at ipinatong nyang muli sa tuhod nya habang sya ay naka umpo sa harapan ko.

"Di ba promise ko sa lola mo, nina tito at tita na babantayan kita rito.
Ivan , tingnan mo nga yang bag ko at kunin mo yung band aid ng matigil ang pagdugo nito."
Sabi ni Kurt habang ako ay nkatitig sa kanya

At kinuha naman ni Ivan ang band aid habang ako ay nahihiya sa pangyayari.

"Ito Kurt oh, (iniabot ni ivan ang band aid)

At sinimulan na nya itong lagyan ng band aid.

"Ang bait talaga ni kurt"
Bulong ko sa sarili ko

"Oh ayan , tapos na "
Sabi ni kurt sa akin na nakangiti

"Ahh, salamat! Di mo naman yun kailangang gawin, ayus lang naman ako." Sabi ko na nahihiya

"Ano ka ba, what the friends are for diba" Sabi niya

"Oo nga, dapat nagtutulungan tayo , ganyan naman lahat ng magkakaibigan diba?" Hirit naman ni ivan

"Oo nga" Sabi ko naman

At nagtawanan na lang kaming lahat.

J

ack's POV:

Recess na at gusto kong lumabas para irampa tong kagwapohan ko pero nabaling ang atensyon naming tatlong sa isang grupong nagchichismisan sa may hulihan kaya lumapit kami pero ng may nakita ako push pin, aha! itinusok ko ito sa sapatos ko para may matusok hahaha

Lumapit ako at saktong ang tahimik na baklang to ang napagtripan ko
nakatayo ako sa harap niya at tinapakan ang sapatos niya na parang di sinasadya ang lahat

"Araayyy!! (tumili at saka ako tinulak)

Nagulat ang lahat, at pinagtitinginan kami

"Ano ba? Bat mo ko tinulak?" tanong ko sa kanya ng bigla niya akong tinulak

"Ha? Di mo ba nakita ginawa mo? Bulag ka ba? Ha? Inapakan mo ko di mo alam? Ano to katangahan?"
Galit niyang sabi sa akin habang naluluha na sa sakit

"Eh! Malay ko ba namang di ka tumitingin sa mga taong gwapo "
Supladong sabi ko

"Gwapo? Hindi tumitingin? Ako?(sabay turo sa sarili ko)
My ghad! Gwapo ka "SANA" kaso may pagkabulag" Sabi niya naman na talagang galit na.

"Teka, teka, teka ano ba kasi ginagawa mo dito sa aming upuan? Ha?" (tumayo) Sabi nung lalaking nasa gilid na nagtataka at nag aalala sa kalagayan nitong bakla

Sabi pa nga nya

"At kita mo na nga , nasasaktan na yung tao , kaw pa galit? At tsaka baguhan ka lang dito kaya wag kang umasta na parang isang artista dito." Galit na sabi niya sa akin sabay tingin ng masama kaya umalis nalang kami at tinungo namin ang canteen.

"humanda sila, di nila ako dapat pinapahiya" galit kong sabi sa dalawa

*Beastmode 😠

End of Jack's POV

End of Chapter 2