Continuation lang ng chapter One~.
~* School *~
''Nasaan yung strap na binigay ko sayo''? Si Daiki na kasalukuyang nasa harapan ko na at sumandal sa table ko.
''Sorry, naapakan kasi yun kaya nasira.''
''Ganon ba? Oh well, souvenir lang naman yon eh''.
''Sorry talaga''.
''Oo nga pala, nakita ko yung ate ko for the first time, ang tagal naming hindi nagkita.'' Sinara ko ung binabasa kong pamphlet tapos tiningnan ko si Daiki.
''Really? Eh yung mama mo?''
''Well, nasa trabaho sya kaya di ko sya nakita.'' Napayuko nalang ako, parang mas dissappointed ako kesa sa kanya. Tumingin sya saken tapos ngumiti.
''Dont make that kind of face. Makikita ko naman sila anytime na gustuhin ko.'' He patted my head. Nag-divorce yung parents ni daiki nung middle school palang sya. Yung mother nya tsaka yung Ate nya, umalis ng bahay, kaya ngayon si Daiki kasama ang Papa nya. Naalala ko pa na masyado syang naging malungkot nung mga time na yun.
But, He became an Adult.
''Ah''. Napalingon ako sa nagsalita. Kagagaling ko lang kasi sa CR dahil naghugas ako ng kamay. ''Great Timing''. Si REN >//////< Kinakausap nya ako pero ayokong magkita kami sa harap ng girls bathroom.
''papunta na sana ako sa class mo''. napatingin lang ako sa kanya kasi di ko expected yun eh, yung sinabi nya.
''May kailangan ka ba saken?'' May dinukot sya sa bulsa nya.
''This.. Wala akong makita nang katulad nang sayo but... here'' Tapos binigay nya saken yung kinuha nya sa pocket nya kanina.
''Nasira ko kasi yung isa''. Na gets ko na yung sinabi nya, yun yung nasira nya yung keychain ko.
''Hindi ka na sana nag-abala''. Tumunog na yung bell kaya umalis na sya. ''Thank you nga pala!'' Sigaw ko. Tapos nagstop sya sa paglalakad then tumingin sya saken.
''Sorry nga pala nung isang araw''. Then, tuluyan na syang umalis.
Such an Honest person. Tiningnan ko yung binigay nya saken. Wow! This strap is really girly. It's a butterfly strap na kulay pink. Nahiya kaya si ren nang bilhin nya to? Nahirapan kaya sya sa pagpili nito? Ang isipin na pumunta pa sya sa isang shop para bumili nito.. Honestly.. Masaya ako ^____^
Kinuha ko yung cellphne ko nang marinig kong tumunog ito. Nakita kong si Daiki ung tumatawag.
''Hello?''
''Watch out! Sa likod mo'' Bigla akong napatingin sa likod ko at nakita ko si Daiki na naka V sign.
''Morning'' sabi nya saken habang nakalagay parin ung phone nya sa tenga nya.
''Morning.'' Sinara ko na yung CP ko. ''Geez~ Dont do such stupid things.''
''Huh? Bumili ka ng bago?'' Tinutukoy nya yung strap na bigay saken ni ren. ''Patingin nga''. Tapos kinuha nya yung phone ko tapos tiningnan maigi yung strap.
''Ba't parang iba ito sa mga gusto mong style ninako? Hindi bagay sayo''.
''I like it! Akin na nga yan!''. Inagaw ko sa kanya ung CP ko tapos tinarayan ko sya.
''Oh bakit? Galit ka ba?'' Hindi ko sya pinansin. ''Ang alam ko kasi hindi mo gusto ang mga ganyan eh''.
''Hmph!''.
''Dadaan na si Ren ngayon''.
''Oh Yeah''.
''Andito na sya.. Andito na sya..''
''Reeennnnn~''
''Shsss''.
As usual nandito kami nakatambay malapit sa bintana ng classroom. Eksaktong dadaan si Ren sa harapan namin, kunwari hindi sila nakatingin pero ako nakatingin talaga kay ren. He usually gives off a bright aura, pero ngayon, konti nalang. Nfe-feel kong malapit na sya and.... Our eyes met. Tumingin sya sa side ko err namen? O///O Tapos naglakad na sya palayo.
''Kyaa.. Nagkatinginan kami''.
''Sa akin kaya sya nakatingin''.
''Sa akin kaya''.
What the? Lahat pala kami iisa lang ang iniisip .Was I too conceited. Nakakahiya.
Nasa tren kami lahat ngayon at pinaguusapan yung tungkol sa darating na test namin.
We are arriving in ****** I repeat...
''Bababa na kami, byebye ninako''. Nag wave din ako sa kanila. Nakaupo kaya sya doon? Pumunta ako sa kbilang side at nakita ko si Ren na natutulog na naman.And guess what... bakante yung upuan sa tabi nya. O////O anong gagawin ko? Luminga linga ako sa paligid at napansin kong wala nang ibang bakanteng upuan kaya umupo nalang ako sa tabi nya. As expected,sitting next to him makes me nervous. Tiningnan kong maigi yung mukha nya. Meron syang mahahabang eyelashes, matangos din yung ilong nya. Err? Parang lalo ata akong kinabahan = /// _ /// = Hala ano to? >_< The Idol's power is amazing~!!! Balak ko sanang itext yung mga kaibigan ko pero pag ginawa ko yon baka magising sya sa ingay nang cellphone so di ko nlang ginawa. Napasandal sya sakin at ang isipin na magkadikit kami ay lalong nagpadagdag sa nerbyos na nararamdaman ko.
1
2
3
;____; ?? Hindi ko alam pero bigla nalang tumulo yung luha ko ;____; pinunasan ko agad ung luha ko.
''You know'' nagulat ako nang bigla syang magsalita. Gising na pala sya!! Kelan sya nagising? Nakita nya ba akong umiyak? ''Yung strap... You didn't have to push yourself na gamitin yon. Okay lang na hindi mo gamitin yon. When i think about it, pinilit lang kitang gamitin ung strap. Hindi ko kasi alam kung ano yung gusto mo, pero sa huli napili ko yung strap na yon''. Naisip ko ulit yung naisip ko nang binigay nya skin ung strap na yun. Hindi nya alam kung ano ung pipiliin nya pero pumili pa rin sya. ''As expected, lahat ng tao may kanya kanyang styles, so you dont have to use that thing''.
''It's not 'That Thing' . Kapag ang isang tao ay may ginawa para sa akin, kahit na maliit na bagay lang iyon, Matutuwa ako! That's why, hindi ko ito tatanggalin.Also, AKIN yung strap na yun, so wag mong tawagin yung 'that thing' ''.
''You're Weird'' Ren smiled.Maya maya lang bumaba na sya ng train at naiwan akong magisa na nakatingin parin sa direksyon nya kanina.
What's this?
My Chest... kinda hurts.
Bakit kaya? May nakain kaya akong kakaiba kaninang umaga? It's painful. Yung apple kaya na kinain ko kaninang umaga? May lason kaya yon? Come to think of it ,That 'really delicious' apple was actually pretty sour. First time kong narealize yon nang tinikman ko ito.
A/N: Pagpasensyahan nalang yung mga Errors XD nagamamdali kasi ako eh~
