Zorla Kızıl

Ya ona aşıksa?

(Şarkıyı ben yazınca açın.🔮)
Defne: Uyanmışsın hatta telefonla oynuyomuşsun.
Ömer: Oynamıyodum. Konuşuyodum.
Defne: Kimile demeye hakkım yok sanırım.
Ömer: Var. Defne ben bir karar verdim bilmen gereken bir karar.
Defne: ?
Ömer: Defne ben gidiyorum. İtalya' ya.
Defne: Gidiyosun. Ne zaman?
Ömer: Bu hafta içinde.
Defne: Ömer..
Ömer: Efendim?
Defne: Boşver.. Beni eve bıraksana.
Defneden
İsonun yanına gitmek istiyorum çünkü o benim kardeşim. Ama Ömer bilmiyo ki.
Giyinip aşağıya indim arabaya bindik aklıma Ömeri bir daha görememe düşüncesi geldi. Gözümden bir damla yaş düştü. Engel olamıyodum.
Ömer: Defne noldu?
Defne: Gitmeden görür müyüm seni?
Ömer: Görürsün. Belki..
Mahalleye girdik Sadri ustanın dükkanının önünden geçerken İsoyu gördüm dışardaydı İsoda beni ağlarken görünce arkamızdan hızlı hızlı gelmeye başladı. Ömerde fark etti. Araba abimin evinde durunca istemiye istemiye kapıyı açtım.
Ömer: Anneannene şimdi söyleme üzülmesin beraber söyleriz bir iş için gidiyorum derim.
Defne: Bende anneanneme ne diycem diye düşğnüyordum çok sağol. Keşke birazda beni düşünseydin.
Arabadan indim yanıma hemen İso geldi ona sarılıp ağlamaya başladım Ömer ne düşünürse düşünsün. Umrumda bile değil.
Ömerden
Ben olsam bende İsoya sarılırdım adama bak Defneyi ağlarken görünce hemen geldi ilgileniyor. Seviyor Defneyi değer veriyor. Onlar ordayken bende ustamın yanına gittim.

Sadri: Ömer sen ne diyosun? Ne sevgilisi oğlum? Onlar kardeş.
Ömer: Ama Defne öyle demedi.
Sadri: Bak İsmailde geldi işte. Sor ona.
İso: Ustam siz ne konuştunuz bununla?
Ömer: İsmail siz Defneyle nesiniz?
İso: Sen nasıl Defneyi terk edersin?! O kızı hiç düşünmedin mi?
Ömer: Ya sen Defnenin nesisin?!
İso: Abisiyim kardeşiyim arkadaşıyım dostuyum! Sende bunu göremiycek kadar körsün.
Ömer: Ne? Ama Defne--
İso: Ama Defne sana o kadar aşık ki sen onu terk etmeyi düşünsende ne diyor biliyo musun?
Diyor ki belki geri gelir çünkü o kadar ümitli ona aşık olduğundan.
Ömer: Ama o dedi. İsoyla biz sevgiliyiz dedi sende demedin mi? Seni sevmiyorum da dedi. Hepsi yalan mıydı?
İso: Anneni kaybetmeden önce kavga ettiğinizde sonra Defne ne hale geldi haberin var mı? Ben onun yanındaydım ağladı anlattı ben Ömersiz yapamam dedi çok alıştım dedi ilk defa böyle oldu dedi. Sonra sen anneni kaybettin aradan zaman geçti konuştuk yine İso beni görmüyor aynı evde benim yanıma bile gelmiyor görmek istemiyo dedi farketmiyo belki de sevmiyor dedi sonra o gün geldi seni kıskandırdık ya Ömer beni kıskansın dedi onun nedeni de senin onu görmemendi kıskanınca sahiplenirsin sandı ama öyle olmamış sen kalmak değil gitmek istemişsin.
Ömerin Evi
Demek kıskandırmak istedin.
Sinan: Vay be.
Ömer: Sinan İsonun söyledikleri çok dokundu.
Sinan: Defneye söylerse seninle konuştuğunu.
Ömer: Yok ben söyledim ben konuşumadan söylemiycek.
Sinan: O zaman ben kaçıyorum zaten İz gelince görüşürüz.
Ömer: Aynen. İz gelsin Defnede görüşücek.
Sinan: Çok fenasın.
Ömer: O da beni kıskandırmış kardeşim.
Sabah

Defneden
Sabah kalkıp salona gittim anneannemle Ömer konuşuyodu yanlarına doğ-- Napıyom ben ne yanlarına doğrusu?? Hemen kaçtım ve bir daha baktım. Oha! Ömer.. Ömer.. Ömer.. Defo sapıtma kızım ama ben anneanneme söylemedim ya Ömer söylüyosa şuan ayrıldığımızı ya bugün giderse. Hemen yanlarına depar attım.
Defne: Anneanne gerçekten söyliycektim ama üzülüme--
Türkan: Aa niye üzüliyim canım Ömer oğlum söyledi işte.
Defne: Üzülmedin yani.
Ömer: Türkan teyze çok sağol.
Türkan: Aa oğlum Defne senin nişanlın. Sonuçta kaç gündürde ev için koşturmuşsunuz yoruldunuz tabi.
Defne: Ben anlamadım ama.
Türkan: Bugün de eve gitcekmişsiniz eşya bakcakmışsınız ya sonrada orda kalcakmışsınız. Öyle konuşmuşsunuz.
Defne: Ne?
Ömer: Konuştuk ya sevgilim.
Defne: Ha. Tamam.
Hani gidiyodu? Gitmeden önce son gününü benimle mi geçirmek istedi naptı anlamadım..
Defne: Şey ben kahvaltı ediyim çıkalım.
Ömer: Bende kahvaltı etmedim beraber ederiz. İşimiz çok hadi çıkalım.
Beraber arabaya bindik bir yerde kahvaltı ettik ama Ömer hiç konuşmadı sonra da Ömerin kendi evine gittik.
Defne: Diğer eve gitmiycek miydik?
Ömer: Gel hadi.
Eve girdik Ömer mutfağa girdi ve yemek yapmak için bir şeyler çıkardı.
Ömer: Bugün akşam bir misafirim var onun için yemek hazırlıycam yardım eder misin?
Defne: Bunun için mi geldik?
Ömer: Evet.
Bu ne ya? Misafir kim?
Defne: Peki iki şey sorsam.
Ömer: Hayır.
Defne: İyi. Etmiyorum yardım kendin yap.
Ömer: Neden? Sebebini bilmediğin için mi?
Defne: Evet.
Ömer: Senden de bu beklenirdi zaten sebebini bilmediğin için yardım etmemen.
Defne: Ne demek istedin sen şimdi?
Ömer: Ben sebebini bilmesemde yardıma ihtiyacın olduğunda koşulsuz yardım ederim sana mesela.
Defne: Ömer sen bana gidicem diyosun sonra sabah kalkıyorum anneannemle konuşuyosun. Beni alıyosun hiçbir şey söylemiyosun bi açıklama bile yapmıyosun şimdi de bana misafirim gelicek yemek yapalım diyosun!
Ömer: Gidicem Defne.. gidicem. Sen hiç merak etme kurtuluyorsun benden. Misafirim İtalyadan geliyo dönerken onunla dönücem.
Defne: Misafirin kim?
Ömer: İz.
İz ne ya öyle isim mi olur? Kesin çok yakışıklıdır. Yani sonuçta ismi bile havalı. Bende kadın sandım salak gibi. Acaba ne zaman gidicek İz belki gitmez. Ömer de gitmez. Mutfağa geçip malzemeleri çıkardım.
Ömer: Eksik şeyler var. Şükrüde izinli bugün.
Defne: Biz alalım.
Ömer: Ben alıp geliyim hemen. Sen kal burda yapmaya başla.
Defne: Olur😊.
Ömer gitti bende bir kaç şeyi yaptım ve salona geçtim. Oda. Şu karşıda ki oda. Saçmalama Defne ya Ömer yakalarsa.
Kalkıp kapıya baktım anahtar üzerindeydi merak ediyorum girsem nolur ki. Benden ne saklıyabilir.
////////////////////
Defne di Ömer. Oha. Bunlar ne ya? Odada bir sürü tablo vardı. Hepsini Ömer mi yapmış hepsininde ismi var. Aşk ve Gurur. Sevil berberi. Odada bir çalışma masası vardı yanına gittim demek Ömer aşk ve gurur izliyo. Sevil berberi dinliyo. Plağı olduğunu bile bilmiyodum. Çalışma masasının çekmecesini açtım bir defter vardı aldım. Yok canım saçmalama adamın özeli sonuçta okuma kızım. Ama sonuçta ben onun nişanlısıydım ne saklayabilir dimi.