The Stone Knight (gay) (voltooid)

5. Who's the Nanny?

Madeleine Drake zat in de knijp.

Dylan was net gearriveerd en in een spuuglelijk humeur. Ze had Lucas beloofd alles te zullen uitleggen voor hun eerste ontmoeting, maar vreesde voor een escalatie als ze dit nu zou doen. Het was echter onmogelijk om de aanwezigheid van de twee nieuwe bewoners te verbergen dus koos ze voor een alternatieve oplossing. Hopelijk zou Lucas haar deze daad vergeven.

"Ik heb een Nanny ingehuurd voor Jacob."

Ze volgde zijn lange passen naar de studeerkamer.

"Het schijnt dat je hem kent? Lucas Mahoney?"

Hij hield zo plotseling halt dat ze bijna tegen hem aan liep.

"Hoe kom je erbij om die snotaap in te huren? Heeft hij weer gelogen over zijn leeftijd?"

"Nee, ik weet dat hij minderjarig is. Zijn maatschappelijk werker heeft hem na het overlijden van zijn zuster, op mijn verzoek, onder mijn voogdij laten plaatsen. Toen ik hoorde van jullie connectie leek het me een goed idee om hem als Nanny voor Jacob in te huren."

Ze hield haar adem in om te zien hoe dit nieuws werd ontvangen.

"Hoe is zijn zuster overleden? Naar mijn weten was ze niet ziek."

Bij het zien van de zorgrimpel tussen zijn ogen juichte ze inwendig. Haar oude zorgzame zoon lag nog ergens verborgen onder deze bevroren schil.

"Ze is overleden tijdens de bevalling van Noah. De voogdij is een twee voor één deal", eindigde ze met een trieste glimlach.

"Dat is waarschijnlijk de enige reden waarom hij akkoord is gegaan met de voogdijregeling", knikte Dylan achter zijn bureau plaatsnemend.

Toen het stil bleef keek Madeleine op de klok.

"Lucas is op school, maar Noah heeft als het goed is nu zijn flesje. Wil je hem zien?"

"Waarom zou ik belangstelling hebben voor een baby van iemand die ik me nauwelijks kan herinneren, moeder? Ik laat dat zoetsappige gedoe aan jou over. Wat betreft Lucas. Stuur hem naar me toe zodra hij thuiskomt", zei hij zonder van zijn werk op te kijken.

"Natuurlijk, zoon."

Opgelucht verliet ze de studeerkamer. Nu snel Lucas informeren over de verandering in zijn status.

"Prima!", riep hij onmiddellijk. "Eigenlijk heb je me een plezier gedaan, Madeleine. Dit geeft me het perfecte excuus om bij Jacob te zijn. Persoonlijk heb ik er geen moeite mee dat hij niet weet dat Noah zijn zoon is, maar geld dit ook voor jou?"

"Laten we kleine stapjes nemen. Eerst moet alles maar wat bezinken en dan zien we wel verder. Het duurt nog wel even voor je achttien bent. Tot dan hoeft er niets te veranderen."

Lucas proefde de onzekerheid in haar woorden.

"Wat er ook gebeurt, Madeleine. Ik ben niet van plan om jullie te verlaten. Je beloofde me dat Noah altijd bij me zou blijven en die belofte doe ik ook aan jou. We zitten aan elkaar vast."

"Dank je, lieve schat. Zoals altijd doen je warme woorden me goed."

Ze veegde een ongezien traan van haar wang.

"Waar ben je? Kan ik een auto sturen?"

"Het project loopt wat uit. We gaan hierna koffie en broodjes halen om daarna de boel af te ronden. Ik neem wel een taxi."

"Is dat Lucas?", hoorde hij plotseling door de telefoon. "Stuur me je adres, dan haal ik je op."

Klik.