"แกนี่นะ...เอาเถอะเรากลับกันก่อนดีกว่านะแล้วพรุ่งนี้ค่อยนัดกันไปคุยที่ร้านCoffy Shop. แล้วกัน ให้เว
ลาไอ้เคลมันคิดด้วย"
พวกผมพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้ไรเนอร์ และเดินออ
กไปจากบ้านของทิชา ยังไงซะคืนนี้ผมคงต้องทวน
อะไรหลายๆอย่างซะแล้วสิ...
บ้านจิระภูมิ
"ตาเกร! ตาเคล! ไปไหนมาห๊ะ! รู้ไหมแม่กับพ่อเป็นห่
วงแถบแย่!!"
คุณแม่พูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาผมและไอ้เกรไคอย่างเป็นห่วง
"เกร...แกขึ้นไปบนห้องได้ แต่แกเคลวินแกต้องอยู่คุ
ยกับพ่อและแม่ก่อน!"
พ่อพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องรับรองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ผมแอบถอนหายใจเบาๆ แม่หันมายิ้มให้ผมนิ
ดหน่อนและเดินตามพ่อไป ผมจึงเดินเข้าไปบ้างและ
นั่งลงตรงโซฟาตรงกันข้ามกับท่านทั้งสอง
"แกหายไปไหนมาตั้ง1อาทิตย์! บ้านก็ไม่กลับห๊ะ!!"
พ่อตะคอกถามผมเสียงดัง จนแม่ที่นั่งข้างๆต้องคอย
บีบมือพ่อไว้
"ผมไปนอนที่คอนโดไอ้ไรเนอร์มาครับ"
ผมตอบอย่างหน่ายๆ ที่ผมไม่กลับบ้านมาหนึ่งอาทิต
ย์เพราะผมไปค้างที่คอนโดของไอ้ไรเนอร์เพื่อที่จะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายกับผม
"แล้วทำไมวันนั้นแกถึงไปไล่หนูทิชาอย่างนั้น! ทั้งๆ
ที่หนูทิชาไม่ได้เริ่มก่อน"
ผมถอนหายใจแล้วเลือกที่จะไม่ตอบพ่อ เพราะที่ทำ
แบบนั้นผมมีเหตุผล และอีกอย่างผมไม่อยากให้เธอ
ทำตัวไม่น่ารักแบบนั้น
"เรื่องนี้ผมคงตอบพ่อกับแม่ไม่ได้หรอกนะครับ เอา
เป็นว่าผมขอตัวก่อนนะครับ"
ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปยังห้องนอนเพื่อนที่จะได้อาบนํ้านอน แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาคิดหาวิธีที่จะทำให้ทิชาหา
ยโกรธผมสักที......
~เช้าวันต่อมา~ (ไรท์เตอร์ขอตัดมาตอนเช้าเลยนะค่
ะ)
เช้าวันนี่ผมเดินมานั่งรอไอ้เกรอยู่ห้องนั่งเล่น ตอนนี้
เป็นเวลาที่ผมควรควรจะออกไปทำงานได้แล้วแต่วั
นนี้ผมโทรไปบอกเลขาว่าผมไม่เข้าบริษัทแบบไม่มี
กำหนด...ว่าแต่เมื่อไหร่มันจะลงมาสักทีวะนั่น-_-^
16.คำถามที่ไม่อยากตอบ
Start from the beginning
