"De wildhof" deel 1

~Hoofdstuk 1~

Als je het dorp uitreed en daarna de eerste weg recht nam, dan stond daar een groot bord met een pijl. "Labradorkennel De Wildhof" stond daar op te lezen. Het huis er vlak bij heette ook zo, dus was de kennel gemakshalve ook maar De Wildhof genoemd.
In huize de wildhof woonde het gezin de wild een familie met 6 kinderen bestaande uit 5 meiden en 1 jongen, die allen vrij weinig in leeftijd scheelden. Hugo de enige jongen was 20 en Elke het oudste meisje 19 jaar.
Toen het gezin de wild de wildhof was komen bewonen, had het huis eerst heel ouderwets de beuken hof geheten. De naam klopte niet meer want de beuken die eerst voor het huis hadden gestaan waren allang omgehakt, dus werd het hoog tijd voor een nieuwe naam. Gezamenlijk werd toen voor de naam de wildhof gekozen, die paste bij de achternaam van de nieuwe bewoners, De Wild.

Mandy, een van de jongste zussen, had eigenlijk veel liever gehad dat de kennel De Blafhof genoemd zou worden, vanwege de honden, maar dat idee werd algauw weggestemd en De Wildhof was het uiteindelijk geworden. Al maakten de honden in de kennel af en toe best wel lawaai, vrijwel niemand had daar last van. Omdat de familie De Wild nogal afgelegen woonde. Als enigste buurman hadden ze de heer Prinsen, een weduwnaar van midden 50, die met vervroegd pensioen was. Deze was echter zelf dol op honden en had meneer De Wild dan ook verzekerd dat hij geen last van de honden had. Ach, af en toe zou hij best wel eens wat horen, maar klagen deed hij nooit.
Omdat de familie buiten vader en moeder en Hugo uit 5 meisjes bestond, had deze laatste het vaak zwaar te verduren. Wat wilde je ook, 5 zussen, die het meestal met elkaar eens waren en elkaar partij trokken!
Elke, die dus de oudste van de zusjes was, was meteen nadat ze van school was gekomen bij haar vader en broer in de kennen komen helpen. De honden ware haar lust en haar leven. Ze was dol op ze en vond het verschikkelijk wanneer er weer een verkocht werd. Maar daar wende je op het laatst wel aan. Na Elke volgden Josta, Bonnie, Pam en als laatste Mandy. Het huis mocht dan de naam De Wildhof hebben, af en toe leek het meer de Kweeterhof, omdat het er vrijwel nooit rustig was. Wat wilde je ook met 6 kinderen en af en toe wat honden over de vloer. Mevrouw de Wild had haar handen eraan vol maar ze was dolgelukkig met haar grote gezin. Buiten Hugo en Elke die in de kennel hielpen, zat de rest nog op school. Josta was van de mavo naar de havo gegaan en zat nu in haar laatste jaar. Ze klaagde over de bergen huiswerk die ze daar kreeg en zag verlangend uit maar de grote vakantie, want dan ging ook zij in de kennel helpen, mits ze zou slapen voor haar eindexamen.
De kennel had een goede naam opgebouwd. Meneer de wild was destijds begonnen met 4 uit Engeland geïmporteerde honden van kampioenafstamming. Stuk voor stuk waren het klassehonden en een klein fortuin waard.
Naarmate de jaren verstreken, werd ook de kennel uitgebreid en nu zaten er minstens 50 honden te wachten op een goede baas.

"Elke!" Meneer de wild riep zijn oudste dochter die achter in de kennel de drinkbeker van de honden van vers water voorzag.
"Ja?" Elke kwam naar haar vader toe en keek hem vragend aan.
"Zou jij een paar pappies mee willen nemen naar buiten?" Vroeg meneer de wild. "Ik heb er geen tijd voor en jij vindt het nog leuk ook."
"Enig" grinnikte Elke. "Welke zal ik meenemen?"
"Die uit hok 6" antwoordde haar vader.
"Maar niet meer dan 3 tegelijk hoor!"
"Ik zal eraan denken." Elke liep naar hok 6 met 3 hondenriempjes.
Toen ze haar zagen aankomen, sprongen de pups al uitgelaten tegen het hek aan. "Ja jullie zijn allemaal braaf" lachte Elke en ze stapte het hok binnen. Meteen werd ze overvallen door zestal pups die door het dolle waren. Ze waren nu 8 weken en mochten dus verkocht worden. Elke wist nu al dat ze het vrolijke zestal straks zou missen. Het toeval wilde dat het 5 teefjes waren en een reutje. Elke had het zestal dus voor het gemak de namen van de zusjes en broer gegeven.
"Ja huugje, jij mag vandaag ook mee" grinnikte ze naar het mollige, zwarte reutje dat driftig met zijn nog kleine staartje zwaaide. "Kom maar eens hier jij!"
Het kostte moeite om er 3 aangelijnd te krijgen en de 3 achtergebleven hondjes jankten of hun leven er vanaf hing.
"Geduld hebben hoor" lachte Elke. "Jullie zijn straks aan de beurt"
Buiten scheen de zon. De pups buitelden over elkaar heen en Elke moest telkens hun riemen uit elkaar halen. Die gekke beesten dacht ze vertederd. "Hugo, rustig!" Riep ze het reutje tot orde. "Riep je me?" Huugs hoofd verscheen om de kenneldeur. "Wel nee, ik had het tegen de hond" antwoorden Elke met twinkelende ogen. "Vreemd" vond Hugo "ik zou zweren dat je Hugo riep.."
"Jongen dat riep ik ook" ze grinnikte aanminnig naar hem "ik heb de beesten namelijk onze namen gegeven omdat het nestje toevallig 5 teefjes en een reutje telde." Huug wees op zijn voorhoofd "totaal geschrift" bracht hij uit. "Wie is Elke dan wel?"
"O" antwoordde Elke. "Die zit nog met Mandy en Josta in de kennel. Ik ga eerst met Huugje, Bonnie en Pammetje wandelen." 
"Ik blijf het mal vinden" hield Hugo vol, maar Elke haalde haar schouders op en vervolgde haar weg op het bos.

---------------------------------------------

Sorry dit begin is waarschijnlijk beetje saai maar ik beloof dat het leuker wordt!

Vertel:

Doorgaan of stoppen??

Comment