สายฝนโปรยปรายแจกความชุ่มฉ่ำไปทุกพื้นที่ของเมืองดับลิน เป็นเวลาบ่ายแก่ๆแต่กลับไม่เห็นหน้าของพระอาทิตย์เลยตั้งแต่เช้า ทั่วทั้งเมืองถูกปกคลุมไปด้วยเมฆฝนและน้ำฟ้า เขาหยิบเบียร์กระป๋องจากตู้เย็นมานั่งจิบอยู่ที่ริมหน้าต่างมองทอดไปยังบรรยากาศด้านนอก นี่ก็ผ่านไปสามวันแล้วที่เขาไม่เห็นวี่แววของเจ้าตัวป่วน ปกติเขาจะต้องได้รับข้อความวิดีโอกวนโอ๊ยหรือข้อความน่ารักๆจากเฟอร์เดียบ้าง ตอนนี้กล่องข้อความของเขาดูเงียบเหงาและไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ถึงแม้พวกเขาจะปิดกองและหมดช่วงโปรโมทหนังไปนานแล้ว แต่พวกเขายังติดต่อกันอยู่ตลอด
ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นระหว่างเขากับเฟอร์เดียดูเหมือนจะเกินเลยคำว่าเพื่อนไปหน่อย ความสัมพันธ์นั้นเขาไม่คิดที่จะนิยามมัน เขาชอบที่จะมีคนมาคอยป่วนในทุกๆวันที่เขาตื่นมา และเขารู้ว่า เฟอร์เดียก็พึงพอใจเช่นกัน ทั้งสองกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของแต่ละคน ..เพียงแต่สามวันมานี้ชิ้นส่วนที่ว่าของมาร์คกลับหายไป
..ครืด..
เขารีบวิ่งไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความหวังที่ว่าแจ้งเตือนครั้งนี้จะมาจากคนที่เขากำลังรออยู่..
- 1 ข้อความใหม่ -
'เฮ้พวก! ฉันกลับมาแล้ว เพิ่งลงเครื่องสดๆร้อนๆ ฉันข้อความมาหานายก่อนใครเลยนะเนี่ย ว่างๆไปดื่มกัน ฉันคิดถึงเบียร์ที่นี่ใจจะขาด!! 🍻🍻
จาก เอียน'
"ไปกินคนเดียวสิวะ!" เมื่ออ่านข้อความจบเขาเบะปากก่อนสบถออกมาอย่างหงุดหงิด เพราะเจ้าของข้อความดันเป็นเอียนไม่ใช่คนที่เขากำลังรอเลยซักนิด ตอนนั้นเขานึกอะไรขึ้นได้แล้วยกยิ้มขึ้นมา เขารีบกดเข้าแอพนกสีฟ้าในโทรศัพท์อย่างไม่รอช้า
