Verborgen ft Dioni Jurado-Gomez

Tweeënvijftig

Mijn eerste indruk is om Dioni weg te duwen.

Maar er vliegen zoveel gedachtes door mijn hoofd heen--de manier  waarop hij naar me keek, hoe hij me hier laat blijven, hoe ik zelf toegegeven heb dat ik voor hem gevallen ben.

En ik herinner me dat ik niet meer met Aaron date--hell, hij is de reden dat ik hier ben in plaats van aan de overkant van de gang.

Dus laat ik los van Regelmatige Emily, die in mijn gedachten zeurt, en sla mijn armen rond Dioni's nek.

En ik laat mezelf los, net zoals Dioni violet losliet een paar minuten geleden.

Ik laat hem me optillen en hij legt me voorzichtig op mijn rug op zijn bed als hij zachte kusjes in mijn nek drukt. Ik laat mijn vingers door zijn zachte haar draaien met mijn vingertoppen. Ik giechel als hij in mijn oorlel bijt, en hij lacht ook. Ik huiver als hij zachtjes in de huid van mijn nek bijt. Mijn ogen knipperen als zijn lippen de mijne weer vinden, zijn tong glipt in mijn mond. Mijn hart gaat tekeer door Dioni en zijn bedwelmende kus.

Regelmatige Emily is dood en weggegaan.

Als we elkaar uiteindelijk loslaten, boren Dioni's brandende ogen in me als hij zijn voorhoofd tegen dat van mijn aanhoudt. Ik sluit mijn ogen en adem zijn geur in.

''Ik weet niet waarom ik dat deed,'' zegt hij uiteindelijk, zijn stem is schorder dan normaal.

Ik open mijn ogen weer en kijk naar hem op. ''Het maakt niet uit.''

Hij glimlacht een beetje. ''Ik kwam hier eigenlijk om je te vertellen dat het eten klaar is.''

Dit laat me lachen waarop hij ook weer moet lachen. Hij duwt zichzelf van me af en steekt zijn hand naar me uit om me te helpen opstaan.

Ik kan het niet helpen maar vergelijk deze zoen met onze eerste, buiten bij het casino toen hij me meenam om te pokeren met zijn vrienden. Ik had hem toen weggeduwd, met de gedachten van Aaron in mijn hoofd. Daarna had hij zich van me afgehouden en waarschijnlijk haatte hij me meer--maar nu glimlacht hij naar me alsof we al jaren vrienden zijn.

Ik vraag me af of hij over onze zoen gaat praten, zoals hij niet deed bij die andere.

Ik volg Dioni naar de woonkamer waar hij me een bord eten geeft--kip om precies te zijn.

We zitten op de bank en onze dijen raken elkaar bijna aan als Dioni door de zenders op TV heen zapt.

Alweer is de lucht tussen ons veranderd. Misschien was er een seksuele spanning hiervoor en heeft de zoen die we hebben gedeeld delen daarvan opgehelderd.

''Al deze programma's zijn shitty,'' bekritiseert Dioni.

''Pak er gewoon één,'' kreun ik.

''Best. Volgende kanaal wordt hem.''

Hij zapt naar het volgende kanaal en landt op een herhaling van the Office.

''Oh my god!'' roepen we allebei. 

We kijken naar elkaar en lachen dan.

''Laat me raden,'' zegt Dioni.''Je lievelingsprogramma is the Office.''

''Jup,'' zeg ik grijnzend. ''En laat mij raden: het is ook jouw lievelings.''

 ''Helemaal gelijk Emily.''

Dioni en ik lijken gelijk op dit moment, wonderlijk genoeg.

''Ik heb deze al gezien,'' zeggen we allebei tegelijk en schieten weer in de lach.

''Oké, we moeten hiermee stoppen,'' zeg ik.

''Mee eens.''

We gaan verder met eten en zitten het programma gewoon te kijken, soms lachen we of geven we commentaar.