Yine uykular haram oldu.
Her zaman ki gibi düşlerimde sen. Sanki uçurumdan düşüyormuşcasına uyanıyorum. Ben sana sığınmıştım yazık değilmi bana? Her geçen gün hayat biraz daha kötüleşiyor. Öylesine ağır bir yük ki bu adeta her defasında yok oluyorum. Ben çok geç rastlamıştım sana. Çokta erken kaybettim seni, daha yaşancak çok şey vardı. Nedense zaman sensizken geçmek bilmiyor. Ben bir mumdum kibritle yaktın beni bense...
Bense ışığımı yetiremedim sana.
Hep kenarımdan acılarım aktı damla damla...
Gelirken sakin sakin geldin ne olduğunu anlayamadıydım bile. Ama giderken öyle değildi. İçimde ne varsa kırdın döktün parçaladın paldır küldür çıkıp gittin. Ama bi parçanı bende unuttun. Bense o parçanın diğer eşini aramaktan başka hiç bir şey yapamadım yapamıyorum. Aslında hak veriyorum ya da vermek istiyorum nedensizce. Çünkü yokluğumda bile ben sen varmışsın gibi yaşamayı biliyorum hayat bunu gerektiriyor. Cevapsız bir çok soru var aklımda, cevaplayacak olan sende yoksun olmada, zaten sana gerek yok alıştımm.
Hayat devam ediyor NEDENSİZCE
"Bu hayat sonsuz gibi yaşama çünkü her sonsuzlukta bir ""sensizlik"" var."
