The Darkness

2

-Terugblik-

Na een lange rit van 5 uur zijn ze aangekomen en is het donker.

Onbekend p.o.v

Ze lopen met zijn alle het huis binnen. 'WOOW' zegt Chanel.'Dit huis is nog viezer dan ik dacht!' Amy rolt met haar ogen en de andere schudden hun hoofd. Ze leggen hun koffer op de grond en net als Valerie zich omdraait om de deur dicht te doen, valt de deur met een klap dicht en word het helemaal donker, meteen komt er een keiharde gil van een meisje wiens stem heel veel op die van Chanel lijkt. 'Houd je kop nou eens dicht Chanel! Ik probeer de lichtknop te vinden!' zegt Clara. En eindelijk gaat de licht weer aan. Chanel zegt boos:' ik gilde helemaal niet, denken jullie nou echt dat ik bang ben voor het donker?!' 'Nou, wie gilde dan wel?' 'ik niet',ik ook niet', ik al helemaal niet'....'Zal vast wel de buren zijn, Maak je geen zorgen Clara.' Zegt Vanessa.

Alice p.o.v.

Ik deel een kamer met Clara, Jennie met Amy, Vanessa met Valerie en dan mag Chanel wel haar eigen kamer. 'Je vind het toch niet erg dat je een eigen kamer hebt Chanel?' vroeg ik aan Chanel. 'Ik zou liever mijn gouden sieraden weggeven dan dat ik met een van jullie een vieze kamer zou moeten delen.'zei Chanel en met die woorden liep ze weg. 'Gaat ze ook nog gedragen alsof het voor ons een heel pretje is als we met haar een kamer mogen delen, ik mag haar echt niet' zegt Jennie. Iedereen knikt instemmend mee. Een voor een gaan de andere ook naar hun eigen kamer. Clara en ik beginnen onze spullen uit te pakken.

Ik ben best wel benieuwd naar dit huis, toen ik het adres binnen had gekregen probeerde ik op google maps te zoeken zodat ik een idee had waar het lag, maar ik had het niet gevonden ze zeiden dat het niet op de kaart te vinden was. Het lag volgens mij aan mijn computer. Laat ik het eens vragen. 'Hey, Clara, heb je ooit geprobeerd dit adres op google maps te zoeken?' 'Ja, maar ik had niks gevonden, er stond dat het niet op de kaart te vinden was, en toen probeerde ik bij mijn broer en toen lieten ze dat weer zien, raar he?" zei Clara. 'Grappig, dat had ik ook' zei ik. '' Er is wel iets raars met dit huis, ik weet niet wat het is maar het is raar , ik bedoel vanuit het niets gaat de deur dicht, terwijl er helemaal geen wind was, en toen begon er opeens een meisje te gillen die wij niet kennen' 'Nu ik dat zeg klinkt het echt raar' zei Clara. 'Clara volgens mij verbeeld je het gewoon, er is gewoon niks aan de hand en ik bedoel misschien was de deur automatisch en misschien was het wel een van ons die had geschreeuwd maar die het niet wou bekennen.' zei ik. 'Dit huis met een automatische deur, tuurlijk!' zegt Clara lachend en gelukkig wat ontspannender.

Valerie p.o.v

'En toen viel ze van de trap af!' HAHAHAHHAHAHAHAHAHHAHAHHAA, Vanessa is echt hilarisch!' lach ik. We zijn al klaar met uitpakken en we zitten al een uur over trappen te praten, we kwamen op dit onderwerp, omdat toen we boven aan de trap stonden, we de trap opeens hoorden kraken, en dat was best wel raar omdat niemand beneden meer was. We waren toen naar boven gegaan en hoorde toen weer de trap kraken, het voelde alsof iemand ons zat te achtervolgen. Maar dat kan niet. 'Wat is er, je bent spierwit!' schreeuwt Vanessa. Ik schrik op uit mijn gedachtes, door Vanessa. 'Nee, ik dacht even aan dat trap gedoe, ik bedoel moeten we het aan de andere vertellen?' vroeg ik. 'Ik denk van wel, ik hou er niet van om geheimen te houden' zegt Vanessa. 'We zeggen het er wel over als we straks gaan eten' zeg ik. 'Dat is een goed idee, wanneer eten we nou eigenlijk? Ik heb honger, ik heb echt zin in een pizza!' zegt Vanessa en begon weer een verhaal over een pizza.

-~-

Jennie p.o.v.

'OMG, waar heb je dat gekocht, dat jurkje is echt super schattig!' zegt Amy terwijl ze naar een roze jurkje wijst die ik in mijn hand heb. 'Oooh, gewoon bij de H&M, ik had het gekocht.... ' zei ik maar de rest gaat verloren in een gruwelijke kille lach die we van buiten horen. 'W-wat was dat?'zegt Amy. 'Niet dat ik het weet maar volgens mij heeft niemand van ons allemaal zo'n lach, zelfs Chanel niet.' 'Ik denk dat het van buiten kwam' zegt Amy. We lopen beide voorzichtig naar het raam, maar geen van ons beide durft de gordijnen open te duwen, ik bedoel je weet niet wat er van achter tevoorschijn komt. We kijken elkaar aan en spreken af dat we op drie de gordijnen open trekken. Een.....twee.......DRIE'. schreeuw ik en we trekken de gordijnen met een ruk open, maar we zien helemaal niks echt helemaal niks, alleen een paar bomen. 'Hoe kan dit nou, ik wist zeker dat ik iemand hoorde lachen, of wat je het ook wilt noemen.' zei Amy. 'Amy volgens mij hebben we ons vergist, ik bedoel het kan ook iemands mobieltje zijn geweest, sommige mensen hebben echt rare ringtones ' zeg ik. Ik weet eigenlijk wel zeker dat het een lach van buiten was, het leek zo echt. 'Laten we het even aan de andere vragen, wij kunnen niet de enige zijn die iets heeft gehoord' zegt Amy en we lopen naar Valerie's en Vanessa's kamer. Plotseling hoorde we een keiharde gil en een klap.

---------------------------------------------------

Heey, hoe vinden jullie het? Eerste hoofdstuk geschreven door Apala. c:

Comment/vote please? Dat betekent veel voor ons.

....................................................

Written by: Apala

© xAlive_