Οι Άλφα και οι Γαλαζοαίματοι {TYS17}

10 χρόνια.... 1

Κι άλλα δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό της. Δύο νέοι λίγο μεγαλύτεροί της, τις σορούς των οποίων έπρεπε να περιποιηθεί.

Τους είχε ήδη πλύνει. Φόρεσε τα γαμπριάτικά στο νεκρό νεαρό και το νυφικό στη νεκρή νύφη. Μόνο το μακιγιάζ έμεινε και θα ήταν το τέλειο νεκρό, σαν ζωντανό ζευγάρι.

Περνούσε πλέον τη δεύτερη στρώση του Make up στο πρόσωπο της Λένας, καλύπτοντας κάθε ατέλεια. Λίγο ρουζ. Ροζ κραγιόν. Μάσκαρα στις πλούσιες βλεφαρίδες της και έτοιμη η νύφη.

Σηκώθηκε από την στριφογυριστή καρέκλα της βαδίζοντας προς το ανάκατο γραφείο της. Οι λαστιχένιες σόλες των vans της πάνω στο μαρμάρινο δάπεδο παρήγαγαν έναν ανατριχιαστικό ήχο καθώς σέρνονταν στα λευκά πλακάκια του θαλάμου προετοιμασίας.

Έψαξε για λίγο να βρει τα απαραίτητα έγγραφα για την ταφή της Λένας. Τα κοίταξε ξανά και ξανά μη μπορώντας να εντοπίσει πέρα από μια βεβαίωση θανάτου τίποτε περισσότερο.

«Τι στο διάολο;» αναρωτήθηκε φωναχτά.

Έψαξε αμέσως το τηλέφωνο του νοσοκομείου στο οποίο είχαν πάει το κορίτσι για νεκροψία. Πάτησε βιαστικά τον αριθμό, κοιτάζοντας αφηρημένα το όνομα της ιατροδικαστού.

Κάρα Ουίλσον.

Μέσα από το μυαλό της ξεπήδησαν εικόνες από το ορφανοτροφείο και την κολλητή της με το ίδιο όνομα, μα το επίθετο... καμία σχέση.

Ρουμανία 2003

«Μαίρη θα μας κάνουν μαύρες στο ξύλο, αν καταλάβουν πως ξετρυπώσαμε πάλι έξω στο δάσος. Θυμάσαι την τελευταία φορά; Με άφησαν νηστικιά για πέντε μέρες, χώρια που ο μαλάκας ο διευθυντής με έγδυνε και χάιδευε με τα αηδιαστικά χοντρά δάχτυλά του τα βυζιά μου και με έγλυφε με την... μπλιάξ... απαίσια γέρικη γλώσσα του. Αυτή ήταν η δικιά μου τιμωρία. Δεν θέλω να το ζήσω ξανά αυτό» παραπονέθηκε η δεκαεξάχρονη Κάρα, προσποιούμενη πως κάνει εμετό.

Είχανε μόλις δύο χρόνια διαφορά με τη Μέρη, μα ταίριαξαν από την πρώτη ματιά που είχαν ανταλλάξει δέκα χρόνια πριν, όταν ανακαλύψανε η μία την άλλη ανάμεσα σε τόσα άλλα ορφανά.

Η Μαίρη γέλασε σιγανά. «Και μετά να φανταστώ τριβόσουν για ώρες με το σφουγγάρι κάτω από την ντουζιέρα;» τη ρώτησε παιχνιδιάρικα.

«Αχα... ναι αλλά δεν έμεινε εκεί το πράμα. Ο Ολέγκ κατάλαβε την πολύωρη απουσία μου και ήρθε και με βρήκε στα λουτρά... ε και μπορείς να φανταστείς τί επακολούθησε» απάντησε η Κάρα την ώρα που παραμέριζε τα κλαδιά του πυκνού δάσους για να φτάσουν στον προορισμό τους.