Ölüm Meleği (ASKIDA)

Ölüm Meleği

NAPIYORUM LA BEN?!??!?!?!?!? Fark ettiğiniz üzere yeni bir hikayeye başlıyorum.Neden mi? Eşek tepti çünkü.... Fantastik bir şey olacak.Sadece başını yazdım ve sizden eksik etmeyeyim dedim.İlk başlarda anlayamayabilirsiniz endişe etmeyin geçnler :D Bir kaç arkadaşım anlamadı :D Sorun :D Ayrıca biliyorum bazılarınız bana Sürtük'ü soracak.Sakin olun ve mesaj atın :D Açıklamalar yapacağım.Sizleri çokça seviyorum ve komacan öpt :*

        Bir zaman düşünün.Sadece yokluğun var olduğu bir zaman.Bir yer düşünün.Hiç bir gözün görmediği bir yer.Bir umutsuzluk düşünün.Herkesin içini kavurabilecek bir umutsuzluk.Bir savaş düşünün.Küçük kalplerin çırpınışı kadar sessiz.

    Tanrı şaheserine bakıp övünürcesine gülümsedi.Biçimli bir vücut ve eşsiz bir akıl.Elini son bir kez salladı ve eserine hayat verdi.Sonunda insan yaratılmıştı.

     İnsanlar sükunet içerisinde yaşamaya başlamıştı.Yeni şeyler üretip öğreniyorlardı.Bu tanrıyı memnun ediyordu.Eseri zekiydi,çok zeki.Ama tanrının göremediği bir şey vardı.Kibir.İnsanlar ölmüyordu.Tanrı bu ayrıcalığı insanlara vermemişti.

       Yine bir gün insanlar kavga ederken tanrı huzursuzca yerinde kıpırdandı.Buna bir son vermeliydi artık.İlk yaratılanı buyruğuna çağırdı.

      İnsan tanrının huzuruna çıktığında acizliğini tekrar anladı ve tanrıyı kıskandı.Bunu fark eden tanrı hiddetle ayağa kalktı.

-Sen ki aciz insan,ne hakla benim olan kudreti kıskanıyorsun?

     İnsan yarım ağız güldü.Kibir onu çok değiştirmişti.Tanrısını tanımıyor,onu saymıyordu.Başını daha çok dikti.

-Ben ilk yaratılanım.Hiçbir eksiğimiz yok.Sen de ölmüyorsun,bende.Sen de yaşıyorsun,bende.Neden tanrı sen olasın ki?

      Bunu duyan tanrı ayağını yere vurdu.Bu kudretli sarsıntıyla insan yere kapaklandı.Geldiği yeri unutmuştu.Gözünü kibir bürümüştü.

      Tanrı elini kaldırdı.Elinde bir alev belirdi ve bu alevi insanın üzerine savurdu.İnsan kendini koruyamadı, acı içinde haykırdı ve öldü.O ilk ölen insandı,ilk yaratılan da.

     Tanrı bu ihaneti affedemedi.İnsanlara tekrar baktı ve yeni bir beden yarattı.Bulutlar kadar beyaz bir ten verdi o bedene.Kömür siyahı kanatlar taktı sırtına.Zıtlığın uyumu olmalıydı yeni eserinde.Siyah ve beyaz gibi,yaşam ve ölüm gibi…

      Yavaşça oturdu tanrı.Yaşam üfledi karşısındaki bedene.Ölüm meleği hazırdı…

   Ama tanrı unutmuştu ki,ölüm her zaman iyi şeyler getirmiyordu.Meleğin getirmeyeceği gibi.

Şunu belirtmeliyim ki kapak fotoğrafına ısınmadım.Tasarlayabilecek arkadaşlar yardımcı olursa çok minnettar olurum ^^