Χάρι Πότερ: Τα 19 Χρόνια [Υπό Διόρθωση]

Σελ Κότατζ

"Όχι ακόμη. Έχω κάποιες αόριστες σκέψεις αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο."

"Εγώ σου προτείνω να κάνεις μια δωρεά," πρότεινε ο Μπιλ.

"Μα έδωσα ήδη πολλές γαλέρες στην Γκρίνγκοτς..." έκανε αποριμένος ο Χάρι.

"Δεν εννοούσα απαραίτητα την Γκρίνγκοτς," τον διέκοψε ο Μπιλ. "Άκουσα πως το Υπουργείο προσπαθεί να μαζέψει χρήματα για την αναστήλωση του «Χόγκουαρτς». Οφείλω να πω ότι δυσκολεύονται αρκετά γιατί κανένας δεν είναι ιδιαίτερα διατεθειμένος να δώσει πολλά χρήματα, ιδιαίτερα μετά από αυτό που έγινε τον Μάιο. Η ΜακΓκόναγκαλ φοβάται ότι το σχολείο μάλλον δεν θα ανοίξει φέτος."

"Αυτό είναι τρομερό!" σχολίασε αγανακτησμένη η Τζίνι "Δηλαδή οι μαθητές θα χάσουν κι άλλη χρονιά;"

"Έτσι φαίνεται. Εκτός αν κάποιος δώσει αρκετά για να ολοκληρωθεί το έργο πριν την 1η Σεπτέμβρη" αποκρίθηκε ο Μπιλ.

"Τότε είναι καιρός η περιουσία των Μπλακ να αξιοποιηθεί για έναν κοινωφελή σκοπό," είπε ο Χάρι.

"Είσαι σίγουρος, Χάρι; Δεν θέλω να κάνεις κάτι που θα το μετανιώσεις..."

"Δεν νομίζω. Εξάλλου, αυτό θα ήθελε και ο Σείριος. Το «Χόγκουαρτς» ήταν για αυτόν το σπίτι του," τον διέκοψε ο Χάρι "Από ό,τι φαίνεται μάλλον θα ξαναπάω σύντομα στην Γκρίνγκοτς..."

"Δεν θα χρειαστεί. Θα σου φέρω τα χαρτιά που χρειάζεται να συμπληρώσεις στο Μπάροου. Απλά θα χρειαστεί να τα καταθέσεις εσύ ο ίδιος. Τους ξέρεις δα τους καλικάντζαρους... Δεν εμπιστεύονται κανέναν."

"Εμένα μου λες..." μουρμούρισε ο Χάρι.

Όταν τέλειωσαν με το φαγητό, ο Χάρι πρότεινε στην Τζίνι να πάνε έναν περίπατο στην παραλία κι εκείνη δέχτηκε ανακουφισμένη, καθώς δεν άντεχε άλλο το Φλέμα, όπως του εκμυστηρεύτηκε αργότερα.

"Μα καλά, έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος που παντρεύτηκαν. Δεν την έχεις συνηθίσει;" ρώτησε καθώς περπατουσαν στην παραλία, πιασμένοι χέρι χέρι.

"Δεν συνηθίζεται αυτή εύκολα," γρίλησε η κοπέλα. "Θα πάρει καιρό να την χωνέψω. Και στη μαμά δηλαδή."

Ο Χάρι γέλασε δυνατά. Η όλη κατάσταση ήταν αστεία. Μα η Τζίνι την έκανε να φαίνεται ξεκαρδιστική. Τα σχόλια που έκανε πάντα τον έκαναν να γελάει.

Καθώς περπατουσαν στην ακροθαλασσιά, είχε την ευκαιρία να την παρατηρήσει καλύτερα. Τα πυκνά, πυρόξανθα μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της και έμοιαζαν με φλόγες καθώς ο απογευματινός ήλιος τα τόνιζε. Τα καστανά μάτια της φαινόταν πιο σκούρα στη σκιά του ήλιου.