Takıntılı Mafya (DefÖm)

8.Bölüm

DEFNE'den
Gelen kişinin Ömer olduğunu farketsem de ona sarılmayı bırakmadım,tam tersine sıkıca sarıldım.Neden bilmiyorum ama kötü bile olsam bu sarılma isteği de neydi böyle? Ama o kadar çok üzülmüştüm ki ömere karşı çıkıcak gücüm kalmadı.Sarılırken aynı anda da ağlıyordum.Ömerin yüzüne bakmadım.Zaten bakmasam da biliyordum ki şaşkındı.Bu yüzden boşu boşuna bakıp,utancımdan yerin dibine girmek istemiyordum.Ama bi andan da ağlıyordum,şu an o kadar karışığım ki anlatamam.

ÖMER'den
Defneye benim için güzel onun için kötü olucak bi süpriz yaptım.Yani defnenin evine gittim.Ama beni bu şekilde karşılıycağını hiç düşünmemiştim.Kapıyı açtığı gibi ağlayarak bana sarılmıştı.Ne olduğunu anlayamadan bikaç dakika öylece sarıldı bana.Hemen onu kendimden ayırıp,ellerimle yüzünü sardım.Biraz ona baktıktan sonra anladım ki gerçekten bişeye üzülmüştü.Hemen sordum;

"Noldu Defne neyin var? Hadi anlat bana"

D:Ömer be-ben çok kötüyüm,paramparça"

derken ağlıyodu.

"Hadi gel içeri geçelim,anlat bana?"

Dediğimde cevap vermemiş sadece gözünden yaşlar dökülüyordu.Baktım içeri geçicek hali yok,Defneyi elinden tutup içeri çektim,ardından da kapıyı kapattım.Sonrasında Defneyi koltuğa oturttum.Bende yanına yavaşça oturduktan sonra tekrardan;

"noldu Defne neyin var?"

Diye bi soru sordum.Artık ağlamıyordu.Ama gerçekten nolduğunu anlayamıyordum.Defneye daha da yaklaşıp,ona sarıldığımda kızmadı,şu an defnenin ölüp ölmediğinden de şüphe etmeye başladım,ama üzüntülü olmasa bide kızmasa bu ruh hali iyi olabilirdi bana göre.
YAKLAŞIK 15 dakika sonra.......
Defneyle hala sarılmış durumdaydık.Ama nolduğunu gerçekten merak etmiştim.Defne aniden benden ayrıldı,gözlerime baktı...Boynuma sarıldı.Defneyi hiç bu kadar güçsüz görmemiştim.Ve konuşmaya başladı;

D:şu an burdaki kişi sen bile olsan sana ihtiyacım var.

Belliki hassas bi konuydu.Yoksa Defnenin bana bu kadar yakınlaşıcağını sanmıyorum.Tekrardan;

"Defne anlat artık"

dediğimde.Benden ayrılıp,derin bi nefes çekti.Ve anlatmaya başladı.
15 DAKİKA SONRA
Yasemin diye bi kızla kavga etmiş olduğundan ama bi andan da onu tanımadığımı anlamış olucak ki "kafede beni ilk gördüğünde yanımda olan kız" dediğinde hatırlamıştım.Onu anlamam çok da zor olmadı çünkü benimde yıllar önce selim adında bi dostum diyebilceğim insan vardı.Ama benle nedensizce konuşmayı bırakmış,daha da görüşmemişti.Şimdi Defneyi iyi anlamıştım,acı çektiği belliydi.Bende ona motive edercesine;

"Tamam defne şimdi sakin ol.Ve düşünmemeye çalış,elbet barışırsınız.Belki de bi sorunları vardır,kendince yani."

D:bana anlatması gerekirdi ama ben ona herşeyimi anlatıyorum"

"Belki de olay tazedir,kendini kötü hissediyordur.O yüzdendir.2 gün sonra bidaha ararsın.Konuşursunuz"

D:teşekkür ederim.

"Ne için?"

D:Ya-yanımda olduğun için.

Bunu söyledikten sonra biraz utanmıştı.Ondan sonra defneyi karşıma alıp ellerimle yüzünü sardım.Yanağına bi öpücük kondurdum.Geri çekildiğimde ise Defne ise karşı çıkmamıştı,tam tersine yüzünde bi gülümseme vardı.Çünkü ben artık Defneyi gerçekten yanımda istiyordum.Onu hissetmek,onun da beni sevdiğini hissedebilmek istiyordum..

Yb geldi.Cidden ya bikaç kişi dışında yorum gelmiyo.Anca vote atıyosunuz.Eğer okuycaksanız emeğimin karşılığını verin.Ve gerçekten bu sefer az yorum gelirse bırakıcam.Prim yaptığımı düşünmeyin bende yazmam olur biter,ben bişey kaybetmem.Eğer okuyosanız,seviyosanız vote atın YORUM yapın.Gerçekten emek veriyorum ve kimse yorum atmıyo.Bu sefer az yorum gelirse gerçekten bi daha yb gelmez.