DEPHNE KEHANETİ

2.ÖLÜM.....

Bir anda irkilip uyandım.Aşağı kattan sesler geliyordu .İnleme sesleri gibi hızlı adımlarla odamdan çıkıp aşağı salona indim.Işığı açtığımda çığlık attım.

"Anne ne-ne oldu."

"Yok bir şey melany"

"Anne kan kan her yerin anne kim yaptı."

Ağlamaktan zor konuşuyordum .Salonda annemin kanı küçük bir göl oluşturmuştu.

"Tamam anne bana bak iyi olacaksın ambulans evet ambulansı aramalıyım.Telefonum telefonum nerde lanet olsun!"

Ellerim titremekten telefonu tutamıyordu.

"Malany beni dinle babanı ara"

"Anne"

"Bab-babanı ara"

Artık nefes alamıyor .Tırnaklarını derime bastırıyordu.O kadar çok korkuyordum ki o an acısını bile hissetmiyordum.Ambulansa bir yandan evi tarif ediyor. Bir yandan annemi dinliyordum.

"Babana emanet ediyorum seni malany lütfen ona şans ver"

Öksürmeye başladı

"Tam-tamam anne lütfen ambulansı aradım şimdi gelir"

"Söz ver onunla güvende olacaksın."

Yavaş yavaş elleri gevşiyordu.Sıkıca tutundum ona artık hıçkırıklarımı susturamıyordum.

"Anne lüt-lütfen beni bırakma lanet olsun nerde kaldı bu ambulans!"

"Seni seviyorum melany"

Yavaşça elleri yere düştü.

"Anneeeeee anne lütfen seni asla affetmem .Beni bırakırsan affetmem anne hayatında ilk defa mücadele et benim için anne lütfen"

Artık sesim kısılmıştı.Dışarıdan ambulans ve polis sesleri geliyordu.Arkadan bir kol beni kaldırdı.

"Hanfendi lütfen çekilin hastayı alalım."

Hiçbir şey düşünemiyordum.Hissetmiyordum.Etraftaki herkes koşuşturma halindeyken ben annemi alıp götürmelerini izledim.Kulaklarımdaki tek ses ölüm saatini söyleyen adamdı.

3 GÜN SONRA

Cenaze işlemleri bitmişti.Annemi gömmüştüm.Tek beni seven insanı'da kaybetmiştim .Hemde bir hiç yüzüne polisler hiçbir şey bulamamış ve dosyayla ilgilenecekleri hakkında bir şeyler zırvalamışlardı.Yemek yemiyor ve konuşmuyordum.Rıcherd evans yani babam ilgileniyordu benimle üç gündür.Birbirimizden kaçıp en az konuşmayla günü sonlandırıyorduk.O geceden sonra o eve gitmeye cesaret edememiştim.Annemin kanlar içindeki halini hala kabuslarımda görüyordum.

"Melany gelebilir miyim?"

"Gel"

Kuru bir sesle cevapladım.

Burada Rıcherdın eski bir arkadaşında kalıyorduk.İlk defa onu bu kadar inceliyordum. Gri saçları yapılı vücuduyla resmen bağırıyordu.Anneme hak vermeden edemedim cidden baya yakışıklıydı.Yatağın ucuna oturdu.

"Konuşmak istiyorum."

Kafa salladım .Normalde benim gibi hırçın bir kız bağırıp ondan nefret ettiğini söylerdi .Ama bağırmayı bırakın konuşmak bile içimden gelmiyordu.

"Annen öldü"

O kadar umursamaz söylemişti ki canım yandı.Gözlerime baktı.Canım daha fazla yanabilir miydi?

Kafa salladım.Derin bir nefes aldı .Kendini kasıyordu.Çok belliydi bu saatten sonra bana kızı gibi davranmasını beklemiyordum zaten

"Seni korumam için benimle Hallstatt'e gelmeni istiyorum."