Chapter 8
YVAN's POV.
"Ang dami naman nitong inorder mo, patatabain mo ba ako?" Reklamo ni Lexi nang pumunta kami sa isang restaurant para kumain.
"Sinabi ko bang ikaw ang kumain lahat? Nagugutom ako," sagot ko.
Nag-pout naman sya. "Ang sungit naman nito."
Nagsimula naman na kaming kumain. "Teka nga, hindi mo pa sinasabi sa akin kung bakit bigla ka nalang bumalik dito sa Pilipinas. Tapos na ba yung medication mo?"
"Tapos na."
"M-Magaling ka na?"
Ngumiti sya sa akin. "Hindi pa. Pero kahit paano okey naman na daw ako."
"Edi sana tinapos mo na sana hanggang sa gumaling ka na."
"Anong magagawa ko? Heto nga ang payo sa akin ng doktor ko. Mas makabubuting bumalik na muna ako dito kasi naninibago daw ako sa klima nila doon sa Australia."
"Bakit wala kang pasabi? Edi sana nasundo kita sa airport."
Ngumiti sya sa akin. "Gusto kitang i-surprise eh."
"Ang dami mong alam."
"Bakit ba napakasuplado mo? Hayyss.. na-miss pa naman kita."
Napangiti naman ako sa kanya. "Saka nga pala, kailan mo balak magpakita sa inyo? Tawag ng tawag sa akin mama mo, nakikibalita kung napano ka na."
"W-Wala na akong balak bumalik doon," malungkot nyang sabi.
"Tsk. Eh anong plano mo?"
"Kapag medyo nakapag-ipon ako, kukunin ko na si mama sa probinsya tapos dito na kami titira. Ano pa't babalik ako doon? Eh ang alam ng lahat doon sa amin, patay na ako."
"Ewan ko ba naman kasi sayo kung anong pumasok sa isip mo para ipabalita sa lahat na patay ka na. Ang dami mong kalakohan eh."
"Uy, wag ka nang magalit. Nagawa ko lang naman yun para kalimutan ang lahat sa nakaraan ko eh."
"Alam mo na na pwede kang makasuhan dyan sa ginagawa mo?"
"B-Bakit? Wala naman akong pinagkakautangan ah."
"Meron...ako."
Napakagat sya sa labi dahil sa hiya. "Ahehe.. oo nga pala, magkano na ba ang utang ko sayo? 350,000 pesos na ba?"
Tumingin ako sa kanya. "More than that."
"I-Ikaw naman kasi eh, sabi ko naman kasi sayo, dito nalang ako sa Pilipinas magpagamot eh. Ikaw lang naman ang nagtulak sa akin na magpagamot sa Australia. Ayan tuloy, lumubo na ng ganun kalaki ang utang ko sayo."
Tumingin ako ng seryoso sa kanya. "Sinisingil ba kita?"
"Kahit pa, syempre gusto ko pa rin na bayaran yun. Kahit pa barya nalang sayo ang ganun kalaking pera. Wag kang mag-alala, maghahanap ako ng trabaho bukas."
"Hindi na kailangan, magpahinga ka nalang sa bahay. O di naman kaya'y tumulong ka paminsan-minsan sa shop."
"Eh paano kita mababayaran?"
"Tsk. Bakit ba ang kulit mo?! Hindi na nga sabi kita sisingilin di ba?" Huminga ako ng malalim. "Magpagaling ka lang...sapat nang bayad yun sa lahat ng utang mo sa akin."
Napahinto naman sya at unti-unting napangiti.
XXX
DRED'S POV.
