Him or My Reward? (short story)

9:30 a.m.

whoo! sakto! makakapag-make up pa ako. i still have 30 mins. to prepare myself

9:55 a.m.

*DING DONG* may nag-doorbell. siya na kaya iyan? ang aga naman niya. he's 5 minutes early. anyway, binuksan ko ang pintuan at nakita ko siya. i think na hindi siya masaya pero nung napansin niya na nakabukas na ang pinto, bigla siyang ngumiti. i think that i am just imagining things.

10:00 a.m.

"halika na?"

"tara!"

he held my hands so tight. bakit kaya siya ganito ngayon? hindi naman siya ganito humawak sa kamay ko dati, eh. maybe, miss na miss niya lang ako kaya siya nagkakaganito? pero kaka-kita lang namin kahapon, ah. he loves me this much? aw! how sweet! don't worry loves, i super duper love you too

10:33 a.m.

nakarating na kami sa park using his car. naglalakad-lakad lang kami at nagkwentuhan ng random things

11:47 a.m.

umupo na kami sa dala niyang malaking tela at nilabas ko na ang pagkain namin. ang regalo ko sa kaniya ay isang malaking heart-shaped coffee bun. 2nd favorite niya kasi ang coffee bun, eh. sabi niya sa akin, maya-maya na lang daw yung surprise niya sa akin. lalo tuloy akong na-excite.

12:26 p.m.

isang mahigpit na holding hands ang ginawa namin at umupo na kami sa isang tree stomp. magkatalikod kami sa isa't-isa para may sandalan at parehas kaming nakatingin sa peacuful and calm sky

1:02 p.m. 

finally, nagsalita na rin siya

"sasabihin ko na sayo ang surprise ko"

"sige. ano yun?"

"gusto kong maglaro tayo"

"ha? laro?"

"oo. laro. nilagay ko ang surprise ko sayo dun sa punong yun"

tinuro niya yung puno na nasa gitna ng park

"yayakapin kita ng sobrang higpit at kelangan mong makawala within 5 minutes to claim your prize. you ready?"

"yes"

he held me so tight that i cannot breath. finocus ko ang sarili ko sa reward kaya naman nakawala ako sa yakap niya within 2 minutes. tumakbo na ako papunta sa punong tinuro niya sa akin kanina at napansin ko na sinusundan niya ako. pagkdating ko doon, may nakita akong isang papel. binuksan ko ito at ang nakalagay dito ay "BREAK NA TAYO"

"break na tayo? ito ba ang sinasabi mo sa aking surprise?"

"oo"

"pero bakit. mahal na mahal kita Mark and i thought that you love me with all your heart?"

"mahal na mahal din kita Mika pero ang laro natin kanina ay challenge ko para sayo"

"challenge?"

"oo. ganito kasi iyon, sa simpleng laro natin kanina. nalaman ko na mas importante sa iyo ang surprise ko sa iyo kesa makapiling mo ako. sorry Mika. i really thought na ako ang pinakamahalagang parte sa buhay mo pero hindi pala. goodbye. i gotta go"

bago siya umalis, he kissed my forehead, then, slowly walked away

nandito pa rin ako sa ilalim ng puno, holding the letter so tight, crying

"bakit? bakit ganito ang nangyari sa atin Mark? i really thought na magtatagal tayo at ikaw na ang pakakasalan ko. i was wrong. all of it are just my fantasies. hindi ko kakayanin 'to kapag hindi ikaw ang magiging asawa ko. mas mabuti pang mamatay na lang ako kesa ganito"

kinabukasan 10:30 a.m.

MARK's POV

hindi man lang ako nakatulog kagabi. tama ba ang ginawa ko kay Mika? sobra ko ata siyang nasaktan. pero ako din naman, ah. sobra sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon

*ring ring*

"hello"

"hello"

"Mark?"

"sino po ito?"

"mama ni Mika"

"tita? bakit po kayo napatawag?"

"pwede ka bang pumunta dito sa amin? asap"

is her voice shaking? umiiyak ba si tita? bakit?

"sige po. i am on my way"

10:45 a.m.

bukas ang pintuan ng nakarating ako sa bahay nila Mika. ang daming tao at lahat sila naka-itim. buti na lang at nag-itim din ako. ewan ko ba pero parang may nagsasabi na mag-itim ako ngayon

"Mark, over here"

"tita, bakit po ang daming tao?"

"i knew it. hindi mo pa nga alam"

her tears suddenly fall

"nagpakamatay si Mika kagabi. nung umuwi kasi siya dito, she was so depressed. kaninang umaga. nung gigisingin ko siya, nakita ko na lang siyang nakahiga sa lapag katabi ang isang bote ng gamot at isang sulat na para sa iyo. ito, oh"

"salamat po"

iniwan na ako ni tita para puntahan si Mika. pumunta ako sa isang sulok and i read it silently

"Hi Mark. alam mo naman na mahal na mahal kita di ba? sabi ko nung umaga, handa akong magpakamatay kapag nakipag-break ka sa akin at ginawa mo nga yun. kaya ito, magpapakamatay ako. siguro, habang binabasa mo ito. nasa harap ka ngayon ng kabaong ko. don't worry. maganda naman akong mamamatay, eh. isang boteng sleeping pills lang naman ang iinumin ko kaya hindi ako papangit. don't imitate me, ha. i love you so much. this is it"

hindi ko na mapigilan pa ang mga luha ko

pumunta ako sa kabaong niya at nakita ko na nakangiti siya

"MIKA! BAKIT? why did you leave me? sorry na! i really thought that you will not take that seriously at sosorpresahin pa naman sana kita ngayon. pero bakit ako ang sinorpresa mo? wag kang mag-alala. hintayin mo ako, ah. alam kong hindi na naman ako susunod sa sinabi mo pero handa akong magpakamatay alang-ala sayo.

I LOVE YOU THIS MUCH MIKA!"