21.bölüm | Karanlık

Start from the beginning
                                    

"Bunu nasıl anladın?"

"Biliyordum zaten. Ayrıca gözlerinden anlaşılıyor. Yarı Okins olduğu için sarı renk ama yarı da koruyucu. Koruyucu gözleri ayna gibidir, ışığı çok iyi yansıtır. Bu yüzden parlıyor. Katel de bir nevi melez."

"Büyücü olduğunu nereden biliyordun?"

"Sırası değil."

"Peki onun kanı da zehirli mi?"

"Hayır. Sadece yönetici melezlerinin kanı zehirli."

"Peki, hem yönetici melezi hem de büyücü olan biri?"

"Bilmiyorum."

Harke'nin yüzündeki gergin hava silindi ve birden ayağa kalktı, arkasını dönüp ilerlemeye başladı. Harke ile birlikte Adela ve Rodrigo da ayağa kalktılar.

Rodrigo arkasını döndüğünde yüz ifadesi anında değişti. Karşısında babası, küçüklüğü ve zar zor hatırladığı annesi vardı. Olanları hatırladığında zorla yutkundu. Nefes alış verişleri değişmişti. Savaş anları kalmıştı aklında sadece. Mutlu oldukları zamanı görmek ona yaşananların hırsını çıkarmak için daha büyük bir istek vermişti.

Adela Rodrigo'nun gözlerinde acıyı gördüğünde omzuna elini koydu. Rodrigo sadece annesine bakıyordu. Güzel yüzünü inceledi, gülüşünü kazıdı aklına. Onu çok özlüyordu. "Annem savaşta öldürüldü."

Adela bakışları yere indirdi. Diyecek bir şeyi yoktu. Acısını anlaması imkansızdı. Çok küçük yaşta, Harke'nin verdiği savaşta öldürülmüştü annesi ve yarasını hala taşıyordu. Ona dair tüm anıları silikti ama ölü bedenine dokunduğu zamanki soğukluğu, kana bulanan elini hatırlıyordu. Güzel anılara dair bir şey yoktu, o ana kadar. "Teşekkür ederim..."

Adela Rodrigo'nun gözlerinin içine baktı. Yaşlarıyla parlıyordu. Gözünden akacak yaşı tutacakken gördükleri yavaşça silindi. Artık karanlık odadalardı. Değişmeyen tek şey Rodrigo'nun yaşlı gözleriydi. Ellerinin arasında ıslaklık hissedince ona sıkıca sarıldı. Rodrigo kıpırdamıyordu ama içini dökebilecek kadar yakın hissetmişti Adela'yı. "Canlı yüzünü zar zor hatırlamaya çalışıyordum. Ölü bedenini görünce tek hatırladığım da o görüntü olarak kaldı. Sürekli çığlıklar duyuyorum. O savaş anını hatırlıyorum ama ne biliyor musun? Annemin çığlığını hiç duymadım. Ölüm dahil hiçbir şeyden korkmazdı. O gördüğüm en güçlü kadınlardan biriydi."

Adela Rodrigo'ya daha sıkı sarıldı. "Üzgünüm."

Rodrigo'yu soğuk biri yapan olay buydu. Hayatın acımasızlığını görmüştü ve o da kimseye acımıyordu. İnsanların istediği tek şeyin güç olduğunu düşünüyordu. O ise sadece intikam istiyordu. Yaşamının tek amacı buydu fakat kollarını ona sarmış Adela farkında olmadan ruhunda bir şeylerin filizlenmesine neden olmuştu; umudun.

Rodrigo'nun elleri yavaşça Adela'yı sardı. Kokusunu içine çekti. Onu sadece kendi yanında istiyordu. Onu olacaklardan koruma görevini üstlenecekti ve yanından ayırmayacaktı. Adela'dan yavaşça ayrıldı. Elini tutup başka bir yere ilerletti. Tahtın önüne gelmişlerdi. Adela Rodrigo'nun elini tutarken diğer elini tahta uzattı. Kısa süre sonra yeni bir anı belirmişti.

Taht odasındaydılar. Yönetici varyetelerinin kralları toplanmış tartışıyorlardı. Okins kralı Ryan ve Korns kralı Anton konuşuyordu: "Harke'nin ölmesi gerek Ryan!"

"O bizim kralımız!"

"Bütün saf soyluları yok edebilecek bir kral! O bizi yok etmeden biz onu etmeliyiz!"

"Harke çok güçlü bir kral. Karşısına çıkan herkes öldü. Onu indiremeyiz."

"O yüzden zayıf noktasını kullanacağız, yani eşini."

GİRİFT : YöneticilerWhere stories live. Discover now