Multi:sapık çocuğumuz
Annemin bağırmasıyla merdivenlerden daha hızlı inmeye başladım."Ece nerde kaldın ya " dedi annem.
Off geç kalmıştık işte uçağa. Evet bugün taşınıyorduk ve Bursaya gidicektik. Sonunda kurtuluyordum
buradan. Burda çok şeyler yaşamıştım ama hiçbiri güzel şeyler değildi."işte geç kaldık dimi anne"
dedim ağlamaklı sesimle. Burdan kurtulmayı herşeyden çok istiyordum."Hayır kızım geç kalmadık ama bu kadar yavaş olursan geç kalıcaz bunun farkındasın dimi yavrum " annemin dediği şeyi duyunca o kadar mutlu olmuştum ki anlatamam.
Sonunda Bursaya vardığımızda rahat bir nefes aldım. Ben ankarada neler çektim bir bilseniz. Okuldaki ezik kız mahalledeki deli kız annemi çalıştığı şirkette saf kız. Aslında ben o kadar çok çılgın bir kızım ama ankarada hiç birşey yapamıyordum. Neden mi? Çünkü bir hapşırsam herkesin gözüne batıyordu. Nedenini bende anlamıyorum neden bana karşı bu kadar ön yargılılar anlam veremiyorum. Bende sıradan biriyim işte.
Ece yılmaz. Sadece bu. 9 harfli 4 heceli. Gerçekten sadece bu. Kısa Boylu,kahverengi gözleri olan biri.
Ama insanlar o kadar kendini unutmuş ki başkaları onların odak noktası olmuş.
Sadece ufak bir tanıtım.
