Varsayım

- -

''Eğer anlatmak istemezsen anlarım..''

Yoochun karşısındaki kişinin güzel gülümsemesiyle onay almıştı.

''Peki, zorlanırsan biraz nefes al ve devam et.Çünkü yeni bir hayata benimle başlayacaksın.Seni nelerden korumam gerektiğini bilmeliyim.''

Jaejoong derin bir nefes aldı.

''Peki anlatıyorum.''

Kısa bir süre bacaklarına baktı ve kafasını kaldırdı.Yoochun'a baksa da gözlerine bakmıyordu.

''6 yaşımda başlamıştı.Evdeki nüfus kalabalıklaştığı için bodrum katta kalıyordum.Başlarda pek sorun değildi ama geceleri...Çok karanlıktı..''

''Karanlıktan bu yüzden mi korkuyorsun?''

Yoochun sorusuyla aniden bölünce mahcup bir şekilde baktı ve dinlemeye devam etti.

''Kapının sesini duymuştum ama karanlıktan göremiyordum.Adım seslerini duyuyordum ve boğazıma yapışan ellerle neye uğradığımı şaşırmıştım.''

O anı tekrar yaşıyormuş gibi elini boğazında gezdirdi ve nefes alıp devam etti.

''Sabah şikayet etmeyi düşünsem de kahvaltı masasında gördüğüm kalabalıkla daha da korktum.Herkesten şüphelensemde sadece bir kişiydi.Kime söyleyebilirdim?Ya söylediğim O olsaydı?''

Dolan gözlerini kırpıştırıp devam etti.

''Geçen seneye kadar böyle devam etti.Her gece odama geliyor, fiziksel ve psikolojik şiddet uyguluyordu.Geçen sene...Kim olduğunu öğrendim.Gece evden kaçmıştım ve babam geceleri çalıştığından ona söylemeye gidiyordum ama...O gece kaza geçirdim.Bana arabayla çarpanın o olduğuna eminim.Yüzünü gayet net hatırlıyorum.''

Bir süre sessizlik olunca Jaejoong tekrar devam etti.

''Hastanede uyandığımda her şeyi anlatsam da kimse bana inanmadı.O zamandan beri vücudumdaki yara izlerini hep kavgaya karıştım diye anlatırdım.Gözlerinde zaten problemli bir çocuktum.Onun bunları yapacağına inanmadılar, delirdiğimi düşünüp beni hastanede bırakıp kaçtılar.Yaşadıklarım yetmezmiş gibi bir de...Bana inanmamışlardı.Annem bile... ''

Gözyaşlarına artık direnemiyordu.Yoochun'da ağlıyordu.

''Sonra bana bir daha yürüyemeyeceğimi söylediler.Kaçıp gitmek istiyordum ama onu da yapamadım.Gerisini biliyorsun zaten...Bir haftamı hastanede geçirince delinin teki geldi.''

İkisi de gülümsedi.Delinin teki ha' ?

''Beni hastaneden kaçırıp bir çiçekçide sakladı ve sonra ''Ben zenginim, benimle yaşa!'' dedi.Nasıl ukalaydı bir bilsen.''

''Yah!Dalga geçme, ben olmasaydım n'apardın?''

''Paran olmasaydı n'apardım.Çok haklısın.''

İkisi de gülümsedi ama Yoochun'un yüzü tekrar asıldı.

''Bak, ben yeni bir hayata başlayacağım.Ben mutlu olacağım, yanımda sen de varsın, bir de sevgili yapacağım.Ama eğer surat asarsan keserim seni ha!Yürüyemiyor olabilirim ama yumruklarım iyi konuşur.Sohbet etmek ister misin?''

Jaejoong korkutma amaçlı gülümseyince Yoochun'da gülümsedi.

''Aptal.Uyuyalım artık.Yarın okul var.''

Yoochun Jaejoong'u kucağına aldı ve söylendi.

''Ah, Jaejoong'um ne kadar ağır.''

Jaejoong'un boynunu ısırmasıyla çığlık attı.Sinirli sinirli bakıp onu yatırdı ve üstünü örttü.

''Güzelce uyu, yarın yeni hayatımız başlıyor.''