1 bölüm

149 9 5
                                    

Herkez gitti. hava soğuk .gözümün önünden kayıp giden hayatlar . Gözyaşlarımın yere akmasıyla birlikte zamanın durması. Annem ve babam hiç aklıma gelmeyen bi günde gözlerimin önünden kayıp gitti bugün doğum günüm artık tek bi dileğim var o da ölmek . Dizelerimin üstüne düşerek hayatla tek başımıza kaldığımızı anladım .bugün doğum günüm niye onları benden aldın.ayağa kalktım etrafımda kimse yok yanlızım tamam elbet yanlız kalıcaktım ama bunun şimdi olacağını bilemezdim mezarlıktan çıktım . Ellerimle kollarımı kapladım hemen bi taxi ye atladım ve evin yolunu tuttum ve işte evdeyim şoföre parasını verip taxi den indim eve doğru ilerlerken ev eşyalarımı taşıyan 5-6 adam gördüm koşarak oraya yaklaştım.
''-ne yapırsunuz siz ''diye bağırdım
''-derin hanım dı dimi''
''-evet benim''
''-anneniz zümrüt solmaz hanım ve babanız ali ihsan solmaz ölmeden önce bu evi , eşyaları, şirketlerini ve bağış alanlarını vasiyet olarak yeğenlerine bıraktılar yeğenleride evi olmayanlara bağış yaptı''
''-ne bu bu nasıl olur bn yeğen kim? Ama!''
Konuşamadan adamlar gittiler yine yanlız ve tektim.
Bizim yeğenimiz yokti ki ailem beni hiçmi düşünmedi yaa. sessizce sokalarda dolaşmaya başladım .ne yapıcaktım gözyaşlarımı sildim ve yürümeye devam ettim.

Benim Mevzu DerinWhere stories live. Discover now