Someone (Ilse DeLange)

2.

(Vanuit Ilse)

Later die avond stond Lexie met een jongen te praten die ik niet kende. "Ilse, dit is John." Zeit Lexie vrolijk en de jongen gaf me een hand. "Ilse." Zei ik. Voordat ik kon vragen waar Lexie hem van kende begonnen ze een heel gesprek. Ik keek even toe en voelde toen een hand op mijn schouder. Ik keek geschrokken achterom en zag Bart staan. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken." Zei hij snel. Ik glimlachte. "Geeft niet." "Wie is dat?" Vroeg Bart, wijzend naar John. "Zeg het maar." Zei ik lachend. Bart schudde lachend zijn hoofd en we liepen weg, naar buiten. Daar gingen we op een grasveldje zitten. "Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar die liedjes van je." Zei Bart na een tijdje. "Het stelt niet zoveel voor hoor." Glimlachte ik een beetje onzeker. Ik hield er niet van om op te scheppen. "Het zag er anders heel goed uit." Zei Bart. "Zo goed dat je het vies moest maken?" Vroeg ik. Bart begon te lachen. "Zeker. Maar vertel, ben je veel met muziek bezig?" Vroeg hij. Ik knikte. "Ja, best wel. Ik ben er zelfs voor gestopt met mijn studie." Bart keek me verbaasd aan. "Wat? Dat is wel heftig." Zei hij. Ik knikte. "Ja, dat heeft ook heel veel ruzie opgeleverd thuis. Maar ja." "Maar dan is het wel serieus. Ik bedoel, jij lijkt me niet zo iemand die zomaar stopt met studeren." Zei Bart. Ik haalde mijn schouders op. "Het is serieus genoeg voor een platenlabel." Bart keek me met open mond aan. "Wauw." Zei hij. Ik glimlachte verlegen. "Ja, maar het is nog niks hoor." Zei ik snel. "Wat doe jij eigenlijk?" Vroeg ik om een ander onderwerp te beginnen. "Conservatorium." Antwoordde Bart. "Serieus? Wauw." Zei ik. Bart glimlachte. "Zegt het meisje die contact heeft met een platenlabel." Ik lachte. "Het is niet zo bijzonder hoor." "Echt wel!" Zei Bart. Opeens hoorde ik mijn naam. Ik keek om en zag Lexie staan. "Ik moet gaan." Zig ik snel. Ik gaf Bart een knuffel. "Zie ik je snel weer?" Vroeg Bart. Ik knikte en liep naar Lexie.

"Wie was dat?" Vroeg Lexie meteen. "Bart. Ik leerde hem kennen toen jij meer dan een uur te laat kwam." Grinnikte ik. Lexie lachte en stootte me aan. "Oehhh, leuk." "Het is niks bijzonders hoor." Zei ik snel. Lexie schudde lachend haar hoofd. "Nee, want Ilse is met haar carrière bezig." Ik knikte lachend. "Ja, zou jij ook eens moeten doen." "Ik ben niet gestopt met studeren, dus mond houden jij!" Riep Lexie, waardoor ik nog harder moet lachen. "Maar wie was die John nou?" Vroeg ik. Lexie haalde haar schouders op. "Een jongen van school." "Niks bijzonders?" Vroeg ik. Lexie schudde haar hoofd. "Maar even over dat platenlabel, ben je erg zenuwachtig voor die afspraak?" Vroeg Lexie. Ik knikte. "Ja, maar ja." Was mijn antwoord. "Niet doen." Glimlachte Lexie. Dat zei iedereen, maar toch bleef ik zenuwachtig. "Oke." Zei ik. "Kom, we gaan naar huis, voordat we ons klem zuipen." Grinnikte Lexie. Ik knikte lachend en we gingen naar huis.

Lieke