When You Were Mine

Chapter 63

"You only have one glass of orange juice." Kontra ni Russell.

"Umiiwas sa usapan kasi guilty." Narinig ko pang pahabol ni Justin bago ako makapasok sa kwarto.

Pagkatapos ko gumamit ng banyo ay nagulat pa ako ng malabasan ko si Mara na nakatayo sa gitna ng kwarto obviously waiting for me.

"You're not telling me something." Pauna niya sa akin na nakapameywang pa.

Nanlaki ang mga mata ko. "What something?"

"I don't know, we're supposed to be best friends slash best cousins pero hindi ka nagsasabi sa akin."

Naupo ako sa gilid ng kama. "You too naman, you're not telling me what's the score between you and Russell, nagkabati na ba kayong dalawa?"

"This is not about me right now Kathy, obviously you're not okay na magkahiwalay kayo ni Daniel but you're acting like everything is fine."

My lips quivered and tears started welling up my eyes. Nanlaki naman ang mga mata ni Mara nang makita ang tuloy tuloy na pagluha ko.

Napaluhod siya sa harap ko. "Hala! Kathy..."

"Namimiss ko na si Dan!" I cried like a baby. "Nakakainis siya, iniwan niya ako."

"Akala ko ba gusto mo ng space?"

"Oo nga pero nagalit siya sakin tapos iniwan niya ako tapos nag I love you ako sa kanya pero hindi siya nag I love you too kasi nga galit siya sa akin." Wala na akong pakialam kung para akong bata na nagsusumbong.

"Miss mo na?" Tanong ni Mara.

"Sobra, and our room doesn't smell like him anymore." I nodded pouting.

"Why don't you call him? O kaya puntahan mo, for sure he's just waiting for you."

"Ayoko!" Humalukipkip ako, "Siya umalis kaya siya bumalik."

"You know what, Russell is right. You're weird and moody."

I didn't say anything.

THAT night ay pabaling baling na lang ako sa kama and ended up staring at the ceiling.

"I can't sleep..." Kinuha ko ang isang unan and buried my face on it para lang madismaya because Dan's scent in his pillow is now fading.

Niyakap ko ang unan at tumagilid and started imagining sheep counting them baka sakaling gumana at dalawin ako ng antok. Lately I'm having trouble sleeping, one thing is dahil unti-unti ng nawawala ang amoy ni Dan sa mga damit niya na sinusuot ko sa pagtulog just so I can still smell him to sleep.

Napabangon ako scratching my head in frustration. I took my phone from bedside table and dial.

"Hello? Kathy?" Said from the other side.

"Hey, Mommy. Did I woke you up?"

"Not really. Everything's okay? Bakit ka napatawag?"

"Nothing, it's just I can't sleep and I want to hear your voice."

"Hmm... MY voice?"

"Mom come on! I'm your baby girl hindi na ba pwede maglambing sayo?"

"If I know better may gusto ka lang kamustahin."

Hindi ako sumagot.

"Let's see, naisipan na naman maglasing ng Daddy DJ mo at ni Daniel, mabuti na lamang at wala si Marion ngayon dito if ever tatlo pa aalagaan ko."

"Uhm, are they okay? Umiinom pa sila?"

"Napaakyat ko na ang Daddy mo sa kwarto, tinakot ko na magda-diet siya for a week kapag hindi pa sila tumigil."