chapter 42

153 3 1
                                    

john pov:

habang patungo sa pinagmumulan ng iyak ng bata ay maririnig ni cony ang mga sinasabi ni andrie.

"bakit ganito ang nangyayari sa mga magulang namin ni andrea?bakit nagawang saktan ni papa si mama?di kasi alam ni papa na tinupad din naman ni mama yung mga pangako nila noong gabing iyon"ang di alam ng mag ina ay narinig ni john lahat ng sinabi ni andrie

napaisip siya sa mga narinig mula kay andrie.agad niyang pinuntahan si red para tanungin tungkol dito ngunit pinili ni red na hindi magsalita dahil di niya alam ang buong istorya at ayaw niyang makagulo.may mga kaunting ala ala si john na bumalik buhat ng kargahin niya si cony ngunit kulang ang mga ito para malaman ang tunay na relasyon merun siya sa mga batang kasama ni cony.

lumipas ang mga araw,di pa rin maalis sa isip niya nangyari at ang mga narinig mula kay andrie.dahil dito unti-unti siyang nakagawa ng kanta gamit ang mga nararamdaman niya ngayon na maging siya man ay nagulat dahil kusang kumikilos ang kanyang mga kamay na para bang matagal na niyang ginagawa ang pagsusulat ng kanta

ganito

di ko maintindihan ang puso kong ito

mula nang ikay mahagkan

kakaibang sigla aking nadarama

di malimutan ang nangyaring iyon

Dapat ba akong mahalin

labis na akong nahihirapan

litong lito sa aking nadarama

sana'y malaman na ang nakaraan

bakit di ka maalis sa isip ko

laging naaalala ang iyong mukha

sana'y maalala na ang  nakaraan.

(kanta ko po ito)

unti unting natapos ang paggawa ng kantang ito

can't get you out of my mindOnde histórias criam vida. Descubra agora