Το Παρελθον Ειναι Προλογος

Part 1

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 5 χρονια...

-Αγγελικουλα μου ολα καλα; μου λεει η κολλητη μου η μαρια

-Ναι μαρια μου ολα καλα σημερα κλεινουμε 5 χρονια με τον νικο ειμαι καλα πια ειμαι ευτυχισμενη (αλλα καθε χρονο τετοια μερα δεν μπορω να ξεχασω τον λογο που παντρευτηκαμε)

-Καλα ας κανω οτι σε πιστευω..

Η ωρα περναει ευχαριστα με χωρους γελια και η δεξιωση ειναι υπεροχη ολα ειναι ετσι οπως τα ηθελα, στα 5 χρονια γαμου μου ειναι η πρωτη φορα που ασχολουμαι με την δεξιωση...ο νικος με κραταει συνεχεια αγκαλια και αυτο με τσιτωνει καπως με κανει να νιωθω λες και ειμαι κανενα τροπαιο και το δειχνει παντου αλλα τι λεω αυτο ειμαι..χαμογελαω και χαιρεταμε ολους τους καλεσμενους και ενω η βραδια κυλαει ευχαριστω ξαφνικα τον βλεπω μπροστα μου...

"Οχι δεν γινεται να ειναι αυτος τι δουλεια εχει αυτος εδω ενω τα ματια μου ειναι ετοιμα να βουρκωσουν...γυρναει με κοιταει ενω τα βλεμματα μας κλειδωνουν νιωθω την καρδια μου να χτυπαει ξανα δυνατα το σωμα μου ανατριχιαζει και οι στιγμες μας περνανε απο μπροστα μου με κοιταζει και το βλεμμα του ειναι ανεκφραστο αλλα τα γαλαζια του ματια δειχνουν το ποσο ποναει, δειχνουν το πονο που του προκαλεσα εγω...ποτε δεν μπορεσε να μου κρυφτει παντα τον διαβαζα...ξαφνικα βλεπω τον αντρα μου να πλησιαζει και να χαιρετιουνται οχι δεν γινεται να γνωριζονται ειμαι ετοιμη να λοιποθυμησω ενω τους βλεπω να ερχονται προς το μερος μου..."

-Αγαπη μου να σου συστησω τον καινουργιο μου συνεργατη τον χρηστο και απο εδω η γυνικα του η Δημητρα...απο εδω η γυναικα μου η Αγγελικη

-Χαιρω πολυ ειπα με ενα ανεκφραστο χαμογελο και μου εδωσε το χερι του οταν τον ακουμπησα τα συναισθηματα που παλευα χρονια να θαψω μεσα μου ξυπνησαν μονο με ενα αγγιγμα του γρηγορα συνηλθα και εδωσα το χερι μου στην δημητρα

-Χαρηκα που επιτελους σε γνωριζω αγγελικη εχω ακουσει τοσα για σενα

-Και εγω δημητρα χαιρομαι ενω βλεπω την ειρωνεια και το μισος στο βλεμμα της...παντα με μισουσε γιατι παντα ηξερε πως η καρδια του χρηστου θα ηταν παντα δικη μου οτι και να γινοταν

-Αα και σας ευχομαι οτι καλυτερο και συντομα με κανενα δευτερο παιδακι πιστευω πως ειναι καιρος

-Σ ευχαριστουμε δημητρα αλλα δεν βιαζομαστε εξαλλου ειμαι 24 ακομα εχω χρονια μπροστα μου αλλα εσυ επρεπε να το εχεις βαλει ηδη μπροστα πρεπει να κλεινεις τα 30 οπου να ναι χωρις παρεξηγηση βεβαια...την βλεπω που τσαντιζεται ενω ο χρηστος χαμογελαει σαν να του αρεσει η διαμαχη βεβαια παντα του αρεσε να με βλεπει να υποστηριζω τον εαυτο μου εξαλλου ετσι και γνωριστηκαμε πανω σε διαμαχη