All Over

2

Asansör yerine merdivenleri tercih ettiği için hala adını bilmediğim kadının peşinden ilerlemeye devam ettim. Arkasından bakarken bile ne kadar kibirli olduğunu anlayabiliyordum. Merdivenlerin son basamağına geldiğimizde omuzlarını hafifçe bana doğru çevirip kısa bir bakış attı.

"Arabayı hazırla. Fazla bekleyemem."

Kaşlarımı çatarak ne demek istediğini anlamaya çalıştım.

"Anlamadım?" Sorum her ne kadar karşımda ki dik duruşlu kadına kifayetsiz gelse de aslında ciddiydim. Gerçek anlamda neyi kast ettiğini anlamamıştım. Aklıma gelen şeyi kast ettiğini düşünmek bile istemiyordum. Çünkü asla böyle bir şey yapmayacaktım.

"Sanırım seninle çok işimiz var..." Kibirli bakışlarını benden çeviren kadın kapının ilerisinde bakışlarıyla bizi takip eden adama seslendi.

"Selim! Devrim'e arabayı nasıl hazırlaması gerektiğini, görevlerini ve ne kadar sabırsız olduğumu açıkla. Fazla zamanım yok."

Genç adam hızlı adımlarla önünü iliklemeye çalışarak yanımıza yaklaştı. Ardından otoriter sese karşılık olarak usulca başını eğdi ve sessizce itaat etti.

"Peki Sedef Hanım."

İsminin Sedef olduğunu öğrendiğim kibirlik abidesi kadın dik duruşundan ödün vermeden arkasını dönüp bekleme odasına doğru ilerledi. Ben tam ne olduğunu sormak için arkasından gidecektim ki saçları önüne düşmüş ergenliğini yeni atlatmış olan çocuk kolumu kavradı.

"İsmin Devrim sanırım. Gel sana neler yapılacağını anlatayım."

Kaşlarımı iyice çatarak önce kolumu tuttuğu eline baktım ardından da tepkisini ölçmek için yüzüne.

"Sanırım kim olduğumu bilmiyorsun genç adam." Dedim olağanca sabrımla. Her ne kadar sabrım yavaş yavaş tükenmeye başlıyor olsa da son kırıntılarına kadar kullanmaya and içmiştim. Yaptığım hatanın bedeli bu denli ağır olmamalıydı.

"Aksine Devrim Bey, biliyorum." Dediğinde şaşkınlığım az öncekine nazaran daha da arttı. Hem biliyor hem de bu şekilde davranmakta ısrar ediyordu öyle mi? Durum sandığımdan da iç karartıcıydı.

"Zorluk çıkartmadan beni takip ederseniz size daha çabuk anlatabilirim. Sedef Hanım beklemeyi pek sevmez."

Başlarım Sedef Hanımına diyemeden çocuk çıkış kapısına doğru ilerledi. Onu takip etmemi ve görevini hızlıca halledip ortalıktan kaybolmayı hedefliyor gibiydi. Sandığımın aksine Sedef denen kibirlik abidesi etrafa fazlaca bir korku salıyordu. Ya da daha da fazlasını...

Adımlarımı sinirli bir şekilde çıkışa yönelttim. Çocuk arabanın olduğu yere geldiğinde hızlıca direktiflerini vermeye başladı.

"Sedef Hanım arabanın sarsılmasından hiç hoşnut olmaz. Bu nedenle dikkatli kullanmanı öneririm. Hız yapılmasından, gereksiz diyaloglardan, arabada müzik açılmasından hiç haz almaz. Arabayı hazırlamanı söylediğinde klimayı açıp arabayı soğutmanı ve o arabaya binmeden klimayı kapatmanı söylemek istiyor olacaktır. Arabayı kapıya getirene kadar minimum 5 dakika maksimum 10 dakika boyunca arabanın soğutulmasını ister. Ardından kendisini rahatsız ettiği için klimanın yol boyunca en kısıkta ve kendisine vurmayacak şekilde açık kalmasını ister. Bunlara da dikkat etmen gerekiyor."

Sinirli bir şekilde olduğum yerde dikleştim. Bu kadının bir Allah'tan belası kalmıştı istemediği... Neydi bu kadının sıfatı, başarısı beni bu denli ezebilecek!

"Şirkette ki görevlerini orada ki asistanı anlatacaktır."

Kaşlarım iyice çatılırken merakla sordum.