Kalbimdeki Minik Sevdam (Aşkın Serisi * 4 )

* Zeytin bahçesi *

"Lanet olsun . " diye mırıldandı , genç adam . Ve bu sözleri bir kaç defa daha tekrar etti. Dişlerinin arasından dökülen sözcüklere hayat veren sesi sıcak yaz gecesinin aksine ayaz bir gece kadar soğuk ve ürkütücüydü.

Alnında biriken terleri elinin tersiyle silerken kısık sesli bir küfür mırıldanıp , ciğerlerine sert bir soluk çekti. Nefes nefes kalmıştı. Namlusunu sıkıca kavradığı silahını karanlık gecenin içine doğrulturken yanındaki adamına bakıp kaşlarını çattı. Siyah gür kaşlarının altında yer alan masmavi gözleri öfkeyle parıldıyordu .

"Diğerleri nerede Kamil ? " diye sorarken aslında alacağı cevabı biliyor ama içine sindiremiyordu.

Onun biraz ilerisinde yer alan ve Kamil derin bir nefes alıp bıraktı ve yaralı kolunu tutup yüzünü buruşturdu . Patronuna cevap verip vermemekte karasızdı. Sonun da dudaklarını aralayabildiğinde , "Öldüler . " dedi. Tek hece bu iki adamın üzerine karabasan gibi çöktü. Artık yalnızlardı.

"Buradan kurtulduğum da o Orkun denen adamın ebesini... . Lan nasıl bu tuzağa düşebildik biz . "

"İçimiz de bir hain vardı abi . " genç adamın mavi gözleri adamına dönerken bu gece sık sık ettiği kültürlerden birini daha serbest bıraktı. "Kim ? " diye sorarken gözleri bir avcı gibi karanlığı tarıyordu. Uzun süredir bu izbe sokakta , bu duvar dibinde durdukları için gözleri karanlığa alışmıştı.

"Buğra , abi . Hani şu yeni eleman . Gerçi biraz önce kafasına sıktım itin ama o da beni yaraladı. " Zeynel yumruk yaptığı elini duvara geçirirken, derin bir nefes aldı ve hafifçe uzamış sakallarını sıvazladı. Oysa bugünün böyle olacağını düşünmemişti. Açacağı yeni mekan için İstanbul dan kalkıp İzmir'e gelirken amacı bir gece kalıp geri dönmekti . Ama işler uzayınca bu seyahati bir gün daha uzatmıştı. Gece biraz takılmak için gittiği mekanda ona saldıran silahlı adamlar ise gecenin seyrini değiştirmiş ve yanında ki bir çok adamı öldürmüştü. Canını zor kurtarıp mekandan kaçmış , yaşanan kısa bir çatışmadan sonra da şimdilik izini kaybettirmeyi başarmıştı.

Mavi gözleri bir kez daha en sadık adamına , Kamil'e döndüğünde kısa bir an adamın yarasına odaklandı. Buradan gördüğü kadarıyla pek bir şey yoktu. "İyi misin ? " diye sorarken elinde ki silahı sertçe kavradı. Çok kurşunu yoktu.

"İyiyim abi , ufak bir yara ." Kamil de patronu gibi silahın şarjöründe ki mermileri saydığın da bu sefer küfreden o oldu. Bu iki adam bu gece ne çok da küfretmişti . "Abi , bende beş mermi kalmış . "

"Bende de dört tane var . " Kamil , Zeynel'in cevabı üzerine kısa sarı saçlarını karıştırdı. Bu hareketiyle elinde ki kan sarı saçlarına bulaşmıştı ama kendisi bunu umursamadı bile . "Ne yapacağız abi ? " diye sorarken sesi sıkıntısını gözler önüne seriyordu.

"Bilmiyorum Kamil . Şerefsiz herif bir orduyla gelmiş. " Ama Zeynel İstanbul'u döndüğünde Orkun denen o pisliğin cezasını elleriyle verecekti.

"Abi bence yolları ayırıp İzmir'in köylerine kaçalım. Bir kaç gün sonra da bir araya gelir , İstanbul'a döneriz " Kamil'in fikri Zeynel'in aklına yatarken "Tamam " diye mırıldandı. Olduğu yerden ayaklanırken , adamının yanına gidip sağ olan omuzuna bir kaç kez vurdu. "Kendine dikkat et . "

"Sende abi . " bir birlerine son sözleri bu oldu. Hemen ardından iki adam da farklı yönlerde karanlığa karışıp izlerini kaybettirdi . Kamil yaralı koluna aldırmadan yakında ki bir köye kaçma şansı bulsa da Zeynel o kadar şanslı olamadı. Peşine takılan adamlar onu sıkıştırmayı başarmıştı.

Zeynel gittiği yolların neresi olduğunu bilmeden koşmaya devam ederken ardından gelen adamların sıktığı silahlara karşılık veremiyordu bile . Çünkü Lanet olsun ki bunun için yeterli kurşunu yoktu. Ve elinde kalan son kurşunları boşa harcamak gibi bir aptallık yapmayacaktı. Geçtiği karanlık yolların neresi olduğunu düşünmeden koşmaya devam etti. Üzerinde ki ceketi çoktan fırlatıp attığı bir yerde kalırken , yerden sırtına yapışan beyaz gömleği adamın cüssesini , geniş omuzlarını ve fazlasıyla yapılı olan vücudunu gözler önüne seriyordu.