Behind My Story.

CHAPTER 4: Truth

CHAPTER 4: Truth

Shanelle’s POV

*present day (FRI)

Nandito pa rin ako sa ospital..

Hinihintay si tita.

Ang sabi sakin ng doktor kanina..pede na raw ako makalabas. Kaya eto.. hinihintay ko muna dumating si tita..

Kaso..

Antagal naman ni tita.

Naiinip nako.

-______________-

Sa pagkakaalam ko mga bandang alas syete pa umalis si tita ah..

Hmp..

Baka may dinaanan lang siguro..

Tulog na nga lang muna ako..

“TITA WAAAAAAAAAAAAAAAAAG!!!”

“Shanelle! Bakit?! Ano nangyare?!!!???!” – Rence

“Ha? Ah.. ehh.. Haaaay. panaginip lang pala. Buti naman.”

“Ah Rence/Shanelle..” sabay pa namin nasabi.

“Ladies first..”

“ahmmm…kanina ka pa ba dito? Asan na si tita?”

Di nya ko sinagot..

Sa mukha nya parang ang lalim ng iniisip.

Parang…

“SI TITA!? ASAN SYA? ANO NANGYARI? SABIHIN MO!!!”

Pinaghahampas ko sya hanggang sa napilitan syang magsalita…

“Shanelle tungkol kay tita jaja..”

“ANO NGAAA!!? ASAN SYA!!?”

Inis na inis nako..

At the same time.. kinakabahan ako.

“nasa ER sya ngayon. Patawid na sana sya pabalik sa ospital ng biglang may nagovertake na trak. Hindi na nya naiwasan kaya nasagasaan sya.”

Hindi ako makapagsalita..

Hindi pa rin magsink in sa isip ko yung sinabi nya..

Sa panaginip ko kanina..

Nakita ko..

Tatalon si tita mula sa rooftop ng isang building.

Pero panaginip lang yun eh. Eto totoo.

Nasa state of shock pa rin ako pero nagawa kong magsalita…

“b-buhay pa naman s-si tita diba? d-dalhin mo ko s-sa k-kanya..”

“Shanelle.. alam mo namang hindi pedeng puma--”

“please Rence..”

Rence POV

Nandito na kami sa labas ng ER. Ang sabi hintayin lang daw namin dito sa labas kasi ililipat na rin naman daw sya sa room nito.

Okay na daw tita nya. Wala nga lang malay.

Pinakiusap na rin sakin ni Shanelle na ipatanggal nya na dextrose nya.

Kaya eto.. sunod naman ako sa utos nya. Tutal naman.. dapat kanina pang tanghali labas nito.

*ROOM 419

Inabot na kami ng sabado sa room ng tita nya ng namalayan nyang gumalaw yung kamay ng tita nya..

“tita? TITA GISING KA NA.” nakangiting sambit ni Shanelle

“Sh-Shanelle..a-anak..” titta jaja

“tita wag po muna kayo magsalita.tatawag po ako ng doktor.” Sabi ko naman..

“Shanelle..a-anak ko..may s-sabihin a-ko sayo..” sambit naman ni tita kahit nahihirapan na..

“tita wag ka muna kasi magsalita.. magpahinga ka muna..mahina ka pa oh.”

Hindi muna ko tumawag ng doktor..

Dahil sa mga sumunod na pangyayari..

“i-bina-balik na ni t-tita sayo tong lo-cket mo, p-prin-ses k-ko..”

Dahan dahang iniabot ni tita Jaja kay Shanelle yung locket..

“tita? Ano po to?”

“sa m-mama mo yan.bi-nigay nya s-sayo b-bago ka nya ibigay s-sakin…b-bago ka i-bigay s-sakin ng k-kambal k-koo….”

Nagawa pang tapusin ni tita jaja yung sinasabi nya hanggang sa..

“TITA!!!TITA!!!TITA NAMAN EHH.WAG KA MAGJOKE!!!AYOKO NG JOKE MO!!!!IMULAT MO ULIT MATA MO TITAAAAAA!!!!WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHH.”

Sa pagkakataong yun..

Tumakbo nako palabas.

Para tumawag ng doktor..

At

Para rin tawagan si Mr. President..

--------------------

(a/n: yan na. dapat yan yung nasa chapter 1 eh..kaso dito ko na nalagay.. haha. )

(c)yhn~