Her zaman kendime sorduğum sorunun cevabını nihayetinde bulmuştum.
Her zaman neden Batuhan bana böyle davranıyor? Suç bir tek onun olamaz. Eğer bir sorun varsa iki tarafta vardır diyerek düşünüyordum.
Suçumu belki geç belki tam zamanında anlamıştım. Benim tek suçum susmaktı. Batuhan bana hakaret ettiğinde susup kendimi savunmamamdı. Bağırsam üzülür diyerek korkmaktı.
Eğer ben az da olsa sesimi çıkartsam bu duruma gelmezdik.
Sabaha kadar penceremin önünde oturmuştum. Dışarıyı izlemiştim. Hayatım boyunca ilk defa güneşin doğuşunu görmüştüm, İlk defa karanlıktaki sessizlikle başbaşa kalmıştım, İlk defa sokakları bu denli boş görmüştüm. İkinci defa kendimi hem huzurlu hissettim hemde huzursuz.
Her zaman Batuhan'ın yanında böyleydim. Onun yanında olduğum için huzurluydum ama hakaret edecek olmasından dolayıda huzursuzdum.
Kendimi yıpratmama hiç gerek yoktu. Beni düşünmeyen insan yüzünden kendimi üzemezdim. Karnım acıkmıştı ve keyifle kahvaltımı yapacaktım.
Kabarmış ve karışmış dalgalı saçlarımı bileğimdeki tokayla bağladım. Banyoma ilerleyip elimi yüzümü güzelce yıkadım ve aynaya bakmamaya çalışarak banyodan çıktım.
Odamda ki bir teki yatağımın üstünde bir teki yer de ters dönmüş ev terliklerimi ayağıma geçirip odamdan çıktım.
Bugün nedensiz yere mutluydum. Belki de yaşadıklarım ters tepki yapmıştı. Korkuluktan kayarken garip sesler çıkarırken delirmiş gibiydim.
Mutfağa ilerleyip kendimie krep yapmaya karar vermiştim. Kendime saraylara layık kahvaltı sofrası hazırlayıp güzelce ve iştahla kahvaltımı yapmıştım.
Mutfağı toparladıktan sonra salona koşturup kendimi koltuğa atmıştım.
Kumandayı alıp kanalları zıplarken izleyecek bir şey bulamamıştım. Son defa kanal zıpladığımda yemek programı olduğunu gördüm. Gözlerim ışıldarken mutfağa koştum.
Ne yapsam diyerek düşünürken aklıma gelenleri yeşil küçük kağıdıma yazmaya başladım.
"Patates böreği"
"Cevizli kurabiye"
"Islak kek"
"Peynirli-maydonozlu poğaça"
"Mercimek köftesi"
Elimdeki kağıdı mutfak dolabına yapıştırıp öpücük attım ve yapacaklarıma koyuldum.
******
Tezgahın üzerindeki yaptığım şaheserlere gururla baktım. Aklıma Pınarı aramak gelince koşturarak odama çıktım.
Komidinin üzerindeki telefonum gözüme ilişince ilerledim.
Rehbere girip Pınar'ı bulduktan sonra arama yerine basıp kulağıma dayadım. Telefon biraz çaldıktan sonra açıldı.
"Alo maviş"
"Pınarcım seni hemen yanıma davet ediyorum"
"Bende hemen geliyorum" dedi.
Pınar her zaman neşeli biriydi ve beni çok seviyordu. Ben de onu tabii...
Telefonumu yatağıma fırlatıp koşturarak aşşağa indim. Hiç iyi değildim. Bunun farkındaydım ama içimden böyle davranmak geliyordu.
Televizyon çizgi film kanalında dururken zil sesi gelince kahkaha atarak kapıya ilerledim.
Kapıyı açtığımda Pınar'ı boynuja atladım. Neşeli sesimle "hoş geldin" dedim.
Ne olduğunu anlamaya çalıştıktan sonra oda bana sarıldı. Ben halâ bırakmazken "Yasemin iyimisin?" Dedi. Gülerek " evet" dedim ve içeriye çekiştirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHU GÜZEL
Teen Fiction"Lanet olası beşik kertmesi yüzünden evlendik. Az bakımlı ol senin yüzünden rezil oluyorum" dedi. Gözümden bir damla yaş düşüp "ö-önemli olan iç güzellik" dedim. Alayla kahkaha atıp "sevişirken iç güzelliğe bakılmıyor rahibe" dedi. Batuhan'a birşey...
