ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Η Έμιλυ γύρισε στην έπαυλη που κατοικούσε τόσα χρόνια. Πάλι θα δω την μάνα μου,αναρωτιέμαι αν έχει σκεφτεί κάτι για να μου χαλάσει την διάθεση πάλι.... Αναστέναξε και μπήκε μέσα στο σπίτι. Προχώρησε στον μακρύ διάδρομο με τους πολλούς πίνακες διάσημων καλλιτεχνών και έστριψε στι σαλόνι. Είδε την μητέρα της να κάθεται πάνω στον κόκινο κανάπέ τους.

Όπως πάντα ήταν μακιγιαρισμένη και ντυμένη στην τρίχα! Φορούσε το άσπρο νυχτικό της με την μπεζ ρόμπα της. Ακόμα κι όταν σηκωθεί,πρέπει να φτιαχτεί! Λες και ποιός την βλέπει εδώ μεσα! Σκέφτηκε η Έμιλυ αγανακτισμένη από την αλαζονεία της μαμά της.

<<Θυμήθηκες να έρθεις?>>είπε ειρωνικά η Τζάνις. Κοιτάζοντας της κοροιδευτηκά με τα μεγάλα,μαύρα μάτια της. 

<<Δεν θα σου δίνω αναφορά για το πότε θα έρθω! Ήμουν στο νεκροταφείο και μιλούσα με τον μπαμπά>>απάντησε ενοχλημένη.

<<Κάνεις σαν να είναι ακόμα ζωντανός! Και τι λέτε δηλαδή?>>Σηκώθηκε και πλησίασε την κόρη της πιο πολύ γελώντας,κοροιδεύοντάς της επειδή πήγαινε εκεί.

<<Μην κάνεις σαν χαζή και λες πουθενά ότι ''μιλάς΄''με τον πατέρα σου! Θα σε περάσουν για τρελή και θα σε σχολιάζουν σε μενα ύστερα. Κάνε ότι μπορείς για να κρατήσεις το επίπεδό μας υψηλό,όπως ήταν πάντα>> είπε τονίζοντας την τελευταία πρόταση. Κουνούσε το δάχτυλο της απέναντι στην Έμιλυ επειδυκτικά. Μα τί μου λέει?? Εγώ ντέπομαι γι' αυτήν και μου έχει χαλάσει την φήμη και την ζωή....

<< Πας καλά??!!! Εσένα σχολιάζουν όλοι και το πώς έστειλες στον τάφο τον πατέρα μας!! Είσαι ρεζίλι! Ντρέπομαι για σενα και για το ότι είμαι κόρη σου!! Οι γίοι σου έφυγαν μακριά επειδή τους αηδιάζεις!! Βρήκαν τρόπο να γλυτώσουν από τις βρωμιές και την κατάντια σου!! Έννοια σου και εγώ θα φύγω σύντομα!! Θα ζήσεις μόνη σου για πάντα!!!!!!! όπως ήθελες πάντα!!>> Η Έμιλυ τα είπε όλα αυτά με σκοπό να πληγώσει τη μαμά της.

Αλλά εκείνη δεν πτοήθηκε καθόλου, αντίθετα έδειχνε να το διασκεδάζει. Απολάμβανε να βλέπει την κόρη της να υποφέρει.άρχισε να γελάει τόσο δυνατά ώσπου την έπιασε σπαστικό γέλιο.

Για άλλη μια φορά πληγώθηκε, ήθελε να δει έστω μια φορά την μαμά της να νοιάζεται γι' αυτή και να ανησυχήσει για αυτά που λέει. Όσο και αν δεν την συμπαθούσε, ήθελε να την αγαπάει. Μα δυστυχώς η κ.Τζάνις κοίταζε μόνο τον εαυτούλη της. Πόσο αναίσθητη είναι....Ετοιμαζόταν να κλάψει Αλλά όχι,δεν θα ξοδέψω τα δάκρυα μου γι'αυτήν! Σκέφτηκε με πείσμα.