Wattpad hesabınız çalınsa, ne yapardınız? "Yeni bir hesap açardım." Dediğinizi duyar gibiyim... Peki, milyonları aşmış olan bir hikâyeye sahipse bu hesap. O zaman ne hissederdiniz?
Okuyucularınız, yazdıklarınız, taslakta olan hikayeleriniz, yedeği b...
OKUDUĞUNUZ TARİHİ VE SAATİ BURAYA BIRAKIN, HIRSIZLAR'IM!
-DÜZENLENDİ!-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
WATTPAD HIRSIZI - İLK ADIM
Kahkahalara...
***
Annemin 'Kızım gel bir bak. Bu televizyona bir şey oldu,' dediği vakitlerden birindeyken boğazıma takılan kekle birlikte öksürük krizine giriverdim. Elimi göğsümün üzerine koyduğumda annem sırtıma sertçe geçirmeye başladı.
"Helal helal." Ellerimle durmasını sağlayacakken öksürüğüm ikiye katlandı ve ne kendimi anlatabildim ne de ellerini sırtımdan ayırabildim. Dudaklarımdan belli belirsiz saçma sapan sesler çıkarken "Helal," dedi annem. Sırtımın göğüs kafesime girdiğine emindim artık.
"Öldüm burada," dedim annen ellerini sırtımdan çekerken. Kahverengi gözleri üzerimde dolanırken "Nasıl konuşuyorsun sen öyle? Ne demek ölmek?" Dedi.
"Ölmek demek?"
"Ölmek demek mi?"
"Ölmek demek."
"Hüseyin! Terliğimi getirir misin?" Annemin tehditkâr bakışlarına karşın "Ölüm gayet normal bir şey değil mi anne?" Dedim.
"Söyleme öyle," dedikten sonra sırtını koltuğa yasladı. Kafamı usulca salladıktan sonra önümdeki masaya dirseğimi yasladım. Önümdeki dizüstü bilgisayarda gözlerim gezinirken kahve kupama iç geçirerek baktım. Çenemi avuç içime yasladıktan sonra boşta kalan elimi farenin üzerine yerleştirdim.
"Sen anca o bilgisayara oturup kahve iç."
"Anne..." Bıkkınlıkla nefesimi üfleyip saçlarımın havaya doğru uçmasını izledim. Boynumu sağ omzuma doğru yatırırken tekrardan annemin sesi kulaklarımda yer etti.
"Wetped midir, Wotped midir neyse onu kapat da kalk şu televizyona bak. Bir şey oldu buna."
"Şu kumandanın üzerine oturmaktan vazgeç," dedim. Sesim, ruhum gibi bu konuda bıkkındı.
"Sen de kumandayı ortalık yere koyma," dediğinde ofladım. Annem sağ çaprazımdaki koltukta elindeki kumandayla birlikte oturuyordu. Elindeki kumandaya uzay mekiğiymiş gibi bakarken dudaklarımı araladım.
"Gö-" öksürdüm. "Malum yerini koyduğun yere neden bakmıyorsun?"
"Oturduğum yere neden bakayım?" Annemin tersinden kalktığı zamanlardan birinde olduğuna emin olurken "Tamam anne," dedim. "Bakma anne." Ofladım. "Haklısın anne." Gözlerimi gözlerine diktim. "Birinci sensin anne."
