If I fall for you (Niall Horan & Sean O'Donnell fanfic Dutch)

Hoofdstuk 1

~Megan's pov ~

 Eindelijk is het zover! Samen met m'n vriendin zit ik dan in het vliegtuig naar Londen.

 Ik kijk naar buiten en kan het bijna niet geloven. Ik mocht van mijn moeder na mijn examens, als ik geslaagd was, twee weken weg samen met een vriendin.

Ik heb gelijk Nikki gevraagd of ze met me mee wilde gaan en natuurlijk stemde ze in!

We hebben er weken naar uit gekeken en nu zitten we dan in het vliegtuig, met geen enkel idee hoe het gaat worden.

Opeens voel ik wat op m'n schouder. Ik kijk naar rechts en zie dat Nikki op mijn schouder in slaap is gevallen. Slaapkop is het ook.

Ze heeft oortjes in. Ik haal er een uit haar oor en doe hem bij mij in. En zoals ik al dacht is ze in slaap gevallen met de afspeellijst van One Direction.

Nikki en ik zijn al heel erg lang fan van deze boyband. Eigenlijk omdat het gewoon hele normale jongens zijn die een abnormaal leven leiden. Dat is zo leuk aan hun!

Ik zet de muziek iets harder. In de hoop dat ze niet wakker wordt. Ik pak het andere oortje ook, en stop die in mijn andere oor.

Ik zak onderuit en begin zachtjes mee te zingen met de muziek.

 'Cuz we danced all night to the best song ever, we knew every line now I can't remember. How it goes, but I know that I won't forget her, cuz we danced all night to the best song ever.'

 Wow, wat hou ik van dit lied.

Londen gaan sowieso leuk worden, elke nacht uit en feesten, leuke nieuwe mensen ontmoeten en doen waar we zin in hebben!

Het aller beste is nog wel dat we twee weken zonder onze ouders zitten. Geen gezeur aan ons hoofd van 'doe dit en doe dat'.

 Ik hoor 'Little Things', wauw dit nummer is echt zo mooi! Langzaam val ik in slaap.

~Nikki's pov~

Opeens schrik ik wakker. Ik voel een hand die op mijn schouder klopt. Ik kijk naar boven en zie daar een vrouw staan.

'Doe je riem maar vast we gaan zo landen', zegt ze en ik kijk op mijn horloge.

Wow ik heb dus de hele vliegreis zitten slapen. 

'Is goed', antwoord ik en maak Megan wakker.

'Heeee, wakker worden!', roep ik in haar oor als ik mijn oortjes uit haar hoofd heb getrokken. 'Je moet je riem vast doen, we gaan zo landen of zo'. Ik wend me af van Megan en kijk uit het raam.

'Check dit!', dit land is echt awesome! Best wel vet dit, zo boven Engeland vliegen. Engeland, het land van de knapste boys op de wereld. Oke, misschien niet de knapste boys, maar wel One Direction, en die zijn wél knap!

Niet dat we ze gaan ontmoeten of zo, maar ja, het is wel hún land! Hopelijk kunnen we nog kaartjes krijgen voor een concert in Londen maar ik gok er niet op. Al die andere Directioners zijn altijd veel eerder.

Als het vliegtuig is geland lopen we naar de ruimte waar onze koffers liggen. Ik geef Megan een knuffel.

'It's gonna be awesome girl. Bedankt dat je me mee wilde nemen'.

'Geen dank en het gaat zeker geweldig worden', antwoord ze.

We lopen naar de band en pakken onze koffers.

Even later staan we buiten een taxi te regelen die ons naar ons hotel brengt. Een auto stopt voor onze voeten en we stappen in. Megan geeft de man achter het stuur het adres van het hotel.

'Owja haha, ze rijden hier aan de andere kant van de weg'.

'Haha ja even anders dan in Nederland', zegt Megan. 'hier zijn ze ten minste cool!'

Onderweg naar het hotel kijken we onze ogen uit. Wat is het hier groot! Druk wijzend naar allemaal gebouwen om ons heen rijden we door de stad. Zonder ook maar enige moeite weet de taxichauffeur de weg te vinden naar ons hotel.

Recht voor de deur stopt hij, en een man van het hotel doet de achterdeur open alsof we echte sterren zijn.

'Wow waar zijn we in beland!', roepen we uit. Snel betalen we de chauffeur en halen we onze koffers uit de achterbak.

Zonder ook maar enige moeite pakt de man die de achterdeur opendeed alle koffers en rijdt ermee naar binnen. Verbaast kijken we hem na. Gaat dit hier allemaal zo?

'Wat voor hotel heb je wel niet uitgekozen? Dik luxe hier!'

'Eh ja, ik weet het niet? Het zag er wel goed uit dus ja, ik dacht, laten we die maar doen!', zegt Megan terwijl ze het gebouw staat te bewonderen.

~Megan's pov~

Wow, dit is beter dan ik had gedacht. Ik had een super mooi vier sterren hotel uitgekozen op internet. Maar wat ik nu zie is nog 10 keer beter!

We bedanken de chauffeur en lopen naar binnen. Er zit een super vrolijk meisje bij de receptie en ik begroet haar vrolijk.

'Hii, have you got the keys too our hotelroom?' vraag ik in mijn beste Engels. 'Ik hoop dat ze me snapt', fluister ik naar Nikki die in de lach schiet.

'Yes of course I have your keys, you've got room 22 at the 6th floor.

'Thank you very much', zeg ik tegen haar. Ze geeft ons de sleutels en we stappen in de lift naar boven. Wow, zelfs daar hebben ze mensen staan om de lift te bedienen!

'6th floor please', zeg ik tegen hem. Hij knikt en drukt op het knopje. De lift zet zich in beweging en we gaan omhoog.

Bij de zesde etage stappen we uit en lopen recht tegen een bordje aan. 1 t/m 12 linksaf, 13 t/m 25 rechtsaf. Meteen lopen we rechtsaf en staan in no-time voor kamer 22. Ik pak de sleutels en steekt ze voorzichtig in het slot.

'Here we go!' Ik houd de deur open en Nikki stapt naar binnen. Gelijk hoor ik al: 'Woow, it's awesome!'. Ik loop er achteraan. En inderdaad, ze heeft gelijk; het is echt een geweldige kamer.

'Het lijkt wel een appartement.'

'Ja, en kijk naar dat uitzicht!'. Ik kijk naar buiten en je kunt helemaal over Londen heen kijken. Geweldig denk ik, hier kan ik wel twee weken doorbrengen!

Ik loop naar de badkamer. Dat is namelijk ook wel belangrijk hoe die eruit ziet. En ja hoor, niets minder dan verwacht. Een super huge bubbelbad en een super grote douche. Meer hoef ik niet!

Nikki komt nu ook de badkamer in. 'Kijk eens wat ik vond!', roept ze met een fles champagne en twee glazen in haar handen.

'Lekker!', roep ik. Ik pak de glazen aan en samen lopen we terug naar het balkon, waar we op gaan staan.

Nikki maakt de fles open en de kurk schiet de lucht in. Snel schenkt ze 2 glazen in, waarop we roepen: 'Proost, op een geweldige vakantie!'

In een teug drinken we de glazen leeg en net zo snel als we ze leeg hebben zijn ze weer vol.

'Proost, alweer!'

'Wacht', zeg ik en snel loop ik naar binnen om m'n mobiel te pakken. Ik loop weer naar buiten en maak een foto.

'Op een geweldige twee weken in Londen met m'n vriendinnetje Nikki' zet ik eronder en plaats hem op facebook, twitter en instagram.

Opeens schiet me iets te binnen. Het is al best wel laat en ik krijg aardig honger. Ik besef me dat we vergeten hebben om te vragen hoe laat het avondeten is.

 'Ik loop even naar beneden om te vragen hoe laat het diner hier is' zeg ik tegen Nikki en ze knikt.