HAYATIN RENKLERİ

6.BÖLÜM

Ekran da gördüğüm sonucu kesınlıkle beklemiyordum.Yani bu kadarı olamazdı.Hakanın "yok artık" seslerı Selimin "naptın kızım sen sınavda"larına karışmış.Aylin "Elaa" dıye bağırmakla yetınmişti.Bense konuşmadan kafamı kaldırdım tam karşımda oturan Poyrazın gozlerın de kocaman bıır gülümseme vardı.Gözlerinin derinliğinden bellıydi kı o da çok mutlu olmustu.Konuşmadan bile bır ınsan duygularını bu kadar güzel anlatabılır mıydı?

Sonunda sesım çıkmıştı bağırarak"ilk 4 bine gırmişim"dedim.Zafer nidaları vardı sesimde.O an bu sevinçle önce babama gidip ardından eve koşup bütün gün dans edebilirdim.Hayallerım gerçek olacaktı,emeklerim karşılığını almıştı.Uykusuz geçen gecelerımle övünebilir,verdıgın emeklerın sonuçları işte karşında anneciğim diyerek anneme sarılabılır, Aras'a bır kac hatta üniversite bitene kadar hava atabılırdım.Ancak bunları sonraya erteleyerek "azmın sonu zaferdir"bakışlarımla gülümsemeyı tercıh ettım.Ne de olsa biraz düşük alan arkadaşlarım vardı su an yanımda.Mutluluktan konuşamıyordum bile beynımın hayaller kısmına dalmışimda çıkamıyordum sankı.Zaten kimseden de ses çıkmıyordu.Herkes kendıyle olan iç hesaplaşmasına çekilmiş sessizce takılıyordu.Poyrazsa bana bakıyordu."basardın" dıyordu bakışları, sımsacaktı gulumsemesı.Ben de gülümsedim uzunca bır sure bırbırımıze bakıp gülümsedik.Ta kı Sinanin "gençler evden haber beklerler kalkalım mı artık" diyerek yerin de kıpırdanmaya başlayana kadar.Dogruydu annem bugun izinliydi ve su an da evde heyecanla sonuçları beklıyordu."Aynen Sinan doğru söylüyor"dıyerek Aylınde hareketlendı.Hakan "yüksek alanlar nasılda bellı oluyo ama "dedi gülerek."kanka bız gıtmeyelim yanı gıtmememız daha ıyı sankı "dedı Selım."Düşük alanlar nasılda bellı oluyo ama "dedi bu sefer Poyraz. Gülerek kalktık masadan kımse konuşamıyordu sankı kelımeler tükenmişti.Yavas yavaş yuruyorduk herkeste "eee sımdı ne olacak" sorusuna cevap arıyor gibi bir yüz ifadesi vardı.Sessizce ayrıldık bu sefer evlerimize. O her zaman gülmekten konuşamayan biz sus pus olmuştuk. Ayrıkdıktan sonra koşmaya başladım.Hızla koşuyordum ki binanın içine soluk soluğa girdim.Merdivenleri üçer dörder çıkıyordum.Hızla ayakkabılarımı çıkarıp içeri girdim"zeliş sultan başardık "dıye bağırdım."ilk 4 bınlere gırmışım.Basardık anne" dıye sarıldim.O her zaman güçlü duran Zeliş sultan ağlamaya başladı.Hem gülüyor hem sarılıyor hem de ağlıyordu.Arasta içeri girdi o anda. Anlam verememiş bir halde bıze bakıyordu "ne bagrıyosun abla" dedı o uykudan uyandığı her halinden bellı olan gözleriyle.Bu sefer de ona sarıdım "ablan star bebegım" diyerek saçıyla oynadım."İlk 4 bın Aras, ilk 4 bıne gırmışım"dedim.Aras önce bır bekledı büyük bır ihtimalle ılk 4 bını algılıyordu sonra bağırarak benı kucağına aldı döndürerek "abla harbı su an starsın"dedi.Sevınçle bızı izleyen anneme baktım ışte su mutlu gözler için günlerce daha çalısabılırdım.

Gülmekten çenemin ağrıdığını hissettim.Annem mutfağa girmiş bugün evde yapacağımız kutlamaya pasta yapıyordu.Tam yanına gıdecekken babam aklıma geldı bu güzel haberı babama vermesem olmazdı ama dımı?

Sessizce çıktım evden.Babama gıtmek ıstıyordum bır an önce.Müjdeli haberi vermek ,haykırmak istiyordum.Bügun bu koşmayla olimpiyatlara katılabılırdım sanki.Tam o ıkı ağacın ortasında kı yere gelmiştim.Yerımde duramıyor zıplayarak "ilk4 bıne girmişim baba" dıye bağrıyordum.Bır yandan da el sallıyordum hadı ama barı bugun ağlama be Ela desem de kendıme ağlamadan duramıyordum.Burası benım göz yaslarımın ıstemsız aktığı tek yerdı heralde.

Tam o sırada arkandan"kolunda mı ağrımadı ufaklık "diye bir ses duydum.Ben oldukça şaşırmış bır biçimde arkama döndüm.Evet yanı onun yanında bıraz ufak kalmış olabılırdım ama ben ufak bırısı degıldım yanı en azından çok fazla ufak degıldım."ufaklık derken"dedim delici bakışlarımı da yollamayı ihmal etmeden.Çocuk benden oldukça uzun fazlasıyla kaslı ve çok güzel bir yüz hatlarına sahip birisiydi.Patentiyle de oldukça cool duruyordu.

"ımm tamam çok ufak değilmişşsın" dedı gülerek..Yanıma gelip o da el sallamaya başladı.Sessizce el sallıyoruk ki "gidipte gelmek bilmeyenlere sallayalım mı "dedi "gelecek olanlara sallamayı tercih ediyorum ben "dedim.Kaşlarını çatarak bana baktı."asker yolu felan mı beklıyosun sen? "dedi.Oldukça ciddi bir şekilde soruyordu.Bense gülmeye başladım."Sorma ya nişanlım Hatay da asker ona bu özlem"dedim.

"Tamam çok ufak değilsin ama nişanlanmak için biraz fazla ufak değil mısın"dedi.Hala fazlasıyla ciddiydi.Daha fazla tutamadım kendımı gülmeye başladım "uzaktan daha zekıye benzıyodun ama neyse"dedım.Nişanlı olsam parmağım da bir yüzük olurdu sankı ne dersin"dedim.Ellerimi kaldırıp gülmeye devam ederken.Hafıften bozulmuştu ama pek belli etmedi.Gülümseyerek "desene o zaman 1 aya kalmaz nişan yüzüklerini takabiliriz"ne saçmalıyordu bu çocuk"vayy evlenıyo musun sen"dedım çaktırmadan."evet hem de seninle "dedi."Kaşlarımı çatarak sen ne ayaksın bakışları attım."eee ufaklık olmadığına göre benımle evleneceksın ben istediğimi alırım "dedi."yaa üff tamam sıkıldım hadı ben kaçar" derken elımden tuttu." Ne yaptığını zannedıyosun" derken çocuğu ittim zaten sahılın tam kenarındaydık çocuk ayağında kı patenlerın etkisiyle de olacak kı denize düştü.Bense gülüyordum.Uzun bir sure güldükten sonra "hadı al da görelim bakalım "dedim.İçimdense inşallah yüzme biliyodur diye dua edıyordum kı "kızım şaka yapıyodum ya sen de hemen ciddiye aldın"dedi.Yanaklarım hafiften kızarmıştı ne yapsam dıye düşünürken"yoksa ben niye senınle evleniyim, ufaklığın tekıyle evlencek halim yok heralde ,hem sen de yakından daha zekıye benziyordun"dedi.O an da yüzümde ki mahcupluk yerini öfkeye bırakmıştı."1. bana nerden bakarsan bak ben her zaman çok zekiyimdir, 2.ben ufaklık felan değilim ama senin beynın de oyle bır sorun varsa her şeyı ufak gorebılırsın ee hastalık zor iş tabi 3. sen şaka yapmak istesen bana dokunmayacaksın kı bana böyle saka da yapamazsın sonun böyle olur işte.Haa son birsey sen istediğn her şeyi alamazsın sen ancak boyunun ölçüsünü alırsın "dedım ve arkama hiç bakmadan yürümeye başladım.Arkadan "sen bana atar yapamazsın ufaklık "seslerine aldırış etmeden.Durduk yerde sinirlendırmıştı benı "şapşal sey" diyerek ilerliyordum kı telefonumun çaldığını farkettım.Annem arıyordu ee haber vermeden çıkınca birazcık böyle oluyordu.

"efendım sultanım"dedım."nersesin kızım sen odan da değil miydin?"dedi.Birazcık hava aldım geliyorum su an"dedim.Arkadan Aras'ın abla dondurma da alsana seslerı geliyordu.Gülerek"tamam alırım Arascım sen evde takıl sakın dışarı çıkma seni yerler felan sonra "dedim.Her zaman dondurma aldığımız yerden Aras'ın en sevdiği dordurmayı alıyordum kı Nesrin teyzenin "Elaa "dıye bağırdığıni duydum.Mahallemizin ayaklı gazetesı desek ayıp ollmazdı sanki.Her şeyi bilir ve gördüğü herkese"benden duymuş olmayın ama temalı başlayan cumlesıyle anlatırdı."kızım ela, sınav sonuçları açıklanmış sen kaç almışsın bakalım "dedi."ılk dört bınlere girmişim nesrin teyze" dedim."maşallah kızım maşallah kimselere demede nazar değer felan mazallah" demeyı de eksık etmeden yanımdan ayrıldı.Yok cnm zaten kimsenin haberı yoktu.

Akşam evde kutlama yapılmış, pastalar kesılmiş, danslar edılmiş, kahkahalar birbiri ardına patlatılmış,seviçle vakıt geçirilmiştı kı annem yarın işe gideceği için yatmaya gitmiş, Aras ise tekrardan barıştığı kız arkadaşıyla konuşmak uzere odasına gitmişti.Bense bugün ki yoğun günün ardından telefonu mu elime alıp yatağıma yatmıştım.Neti açmamla yaklaşık 2 dakikalık bır tıtreme başlamıştı.Anlaşılan bizimkiler yıne formlarındaydılar bugun.Bütün mesajları okuduğum da ortaya çıkan sonuç şuydu ki ben bu tayfasız hep bır eksiktım .Büyük harflerle İYİKİ VARSINIZ yazıp bulduğum bütün güzel emojileri koyup kendımı uykunun kollarına bıraktım.

Arkadaşlar bu bölümü yazarken fazlasıyla keyif aldım ben.Umarım siz de keyif alarak okursunuz.