Ne telefona gidiyor elim,
Ne farkındayım günün, güneşin.
Her yanın nazlı gülüşün, gül yüzün.
Görmez oldu senden başka hiçbir şeyi,
İki gözüm, ki ben.
Ne yol, ne iz bilmiyorum.
Sanki liseliyim, toyum.
Seviyorum sonunda itiraf ediyorum.
O kadar temiz ve sahi,
Öpmeye bile kıyamıyorum.
Ki ben...
Neredeyse inanmazdım,
Aşk tenlerin seçimiydi,
Geçici ateşiydi.
Gelip vurdu tam hedeften,
Bu saatten sonra olacak işmiydi.
İnansaydım yanarmıydım,
Kalırmıydım savunmasız çaresiz çocuk gibi?
Tatmasaydım o zamanlar ,
Yaşamış sayar mıydım kendimi adam gibi?
