Diyar'dan İnciler ( GDS )

Gece'nin Ezgisi

Bahşeder karanlığı düşlerime gece...

Gündüzler uzak kalır,

Yarınlar kaybolur,

Geçmiş yeniden kederlidir acılarımda.

Yokum, hiçim, kimsesizim...

Ne esintim hissedilir yüreklerde,

Ne de gölgem görünür gözlerde;

Sadece ben görür ben yaşarım kendimi...

Nedensiz bir fırtınaya kapılıp koparken yalnızlığımdan,

Tek düşündüğüm;

Arkamda benim için ağlayıp,

Benim için anılarımı kucaklayan kimsenin olmayışıdır.

Ne var ki,

Yaşanılmışlıklarım da istemez dert olmayı kimseye,

İstemez acılarını yeniden yaşatmayı..

Gölgemi çekip alırken gece,

Bir elvedayı hakeden gündüzlere dönüp,

-hoşça kal demem mi gerekirdi?

Ama ben geriye dönüp baktığımda;

Bıraktığım gündüzlerin,
ne denli keder dolu olduğunu gördüm;

Ve öleceksem yalnız, kimsesiz, kedersiz ölmeyi yeğledim...