SENSİZLİĞİN MISRALARI

SENİNLEYKEN

Her dakikasını seviyorum seninle geçen zamanın.
Zamanı unut gitsin seninleyken önemi yok!
Sevdiğim oldun ya sevildiğim de ol yeter.
Tozlu rafların arkasındaki roman,
Tersanede unutulmuş bir gemi,
Ya da pasları bile dökülmüş sahil evi.
Kimse bilmesin, kimse görmesin bizi.
Birbirimizin değil, ölüm gelene dek bir olalım.
Kara bulut kümesi koca şehri ıslatırken;
Aralarından sıyrılmış dağ eteğindeki sis,
Gökkuşağının sekizinci rengi,
Henüz anlatılmamış efsane olalım.
Ya da haykıralım dört köşede yankılansın adımız.
Utansın insanlar aşk yok sanıp yaşadıkları anlardan.