Geçmişin Peşinde

tanıtım2: ÖLÜM MELEĞİ

Bu tanıtımımızda kahramanımız için her şeyin başladığı andan kendi ağzından  bir kesiti sizlere yansıtmaya çalıştım. Hepinize keyifli okumalar esen kalın...

Alnımdan akan kanlar göz çukurlarıma kadar ulaşıyordu. O an göğsümün sol tarafında büyük bir acı hissettim. Elimle biraz yoklayınca işaret parmağım vücüdumun içine daldı. Vücüdumun içinde derin bir yara vardı çaresizdim. Ölüm sessiz ve sedasız etrafımda dolanıyordu. Sinsice yaklaşan ölüm meleği gözlerimin içine bakıyor adeta yeni kurbanına şefkatini gösteriyordu. Merhametli ama bir o kadar acımasız karanlığın içinde kızıllaşan gözleriyle  adeta ruhuma dokunuyor etrafımda dolaşıp bana huzur veriyordu. Sol gözüm tamamen kanla dolduğu için belli belirsiz görüntüleri seçebiliyordum. Sağ gözüm hiç açılmıyor belden aşağım neredeyse tutmuyordu. Büyükçe bir çukuru içinde öylece ölümü beklerken aklımdan bir çok şey geçiyordu. Uğultulu sert bir rüzgar çukurun içini dolduruyor aklımı karıştırıyordu. O an kendi kendime bir çok soruyla başbaşa kalıyordum;

"Ben kimdim ? Buraya nasıl gelmiştim ? "Şimdi hiç bir şey hatırlamadan bu çukurda ölümü beklerken doğru gitmeyen bir şeylerin olduğunu farkedip kalbimde büyük bir eksiklik hissettim. Ve ölüm meleği gözlerime bakmaya devam ediyor hemde gitgide karanlığa doğru geri çekiliyordu. Bir anda kendime geliyordum. Beynim adeta kendime isyan edercesine haykırıyordu;

"Ben ölmedim ve ölmeyeceğim!!"
Bir anda beynimde beliren bir çift göz ile kalbime müthiş bir ağrı saplanıyordu. Kalbimdeki bu his merminin vücuduma verdiği acı değildi. Bu acı geçmişimden bana kalan son hatıraydı. Kalkmalı ve kaderimi karşılamalıydım. Ben kendime gelmeye başladıkça ölüm meleği tekrar görüşeceğiz der gibi karanlıkta kaybolup gidiyordu. Cayır cayır yanarken bugün küllerimden yeniden doğdum. Bugün ben Anka oldum.

Dipnot: Anka: mitolojide ölümsüz olan ve her sona geldiğinde kendini ateşe verip küllerinden doğan mitolojik varlık.