Welles! Nietes! Misschien?

Hoofdstuk 1

Ik druk mijn rug strak tegen de muur achter me en schuifel behoedzaam naar de hoek van het gebouw. Ik ben alert op alles! Zweet druipt langs mijn voorhoofd en ruggengraat, maar dit is niet het moment om me af te laten leiden. Nog drie passen. Nog twee. Nog een. Er klinkt een geluid achter me en gespannen als ik ben stel ik me onmiddellijk voor hoe een belager zijn wapen op mijn rug richt. Ik durf niet te kijken. Ik twijfel over mijn opties. Doorgaan? Of omkijken en zien hoe ik word neergeknald door een vijandelijk geweer. Mijn hart bonkt in mijn borst als ik voorzichtig een blik over mijn schouder waag...

'NOUK!!!'

Ik donder bijna van mijn bureaustoel als Jonas onaangekondigd mijn koptelefoon van mijn hoofd rukt.

'WAT!?' bijt ik hem toe terwijl ik nog net zie hoe mijn avatar gewelddadig aan haar einde komt in het spel. 'Verdomme!'

'Ik heb je hulp nodig.' zegt Stefan bijna smekend. Pas nu valt me de paniekerige blik in zijn ogen op. 'Ik heb iets gedownload en nu doet mijn computer gek.'

Tja, het zal niet de eerste keer zijn dat Jonas een Trojaans paard binnen heeft gesleept. Mijn vader betaalt niet voor niets jaarlijks trouw de absurde verlengkosten voor onze beveiligingssoftware. Geld dat hij zou kunnen besparen als hij mijn digibeet van een broer blokkeerde op de router.

Ik gris de headset uit Jonas' handen en mopper 'AFK' in het microfoontje voordat ik mijn armen over elkaar kruis in afwachting van Jonas' excuus... Als hij mijn hulp wil zal hij moeten kruipen.

'Please Nouk, mijn werkstuk voor NASK staat op de computer. Mijn examenwerkstuk!' Hij wenkt me hem te volgen alsof ik zijn persoonlijke IT'er ben. Niet dus.

'Door jouw schuld ben ik dood!' verwijt ik hem vinnig. 

'In een spel!' Kreunt hij terwijl hij wanhopig naar zijn voorhoofd grijpt en dramatisch vervolgd: "Als je me niet helpt met mijn computer en ik mijn werkstuk kwijtraak dan zak ik! Dan maakt pa me in het echt af!'

Nou, overdrijven kan mijn broer in ieder geval wel. Ik trek een wenkbrauw op en maak hem met een blik duidelijk wat ik wil horen: what's in it for me?

'Ik doe een week de afwas?' probeert Jonas. Ik doe mijn best niet beledigd te zijn. Puh-lease, ik help hem al uit de computer-penarie sinds mijn elfde. Als hij denkt dat ik niet weet wat mijn hulp hem écht waard is dan heeft hij de verkeerde voor zich. 'Twee weken?' de toon in zijn stem verraadt dat hij heel goed weet wat ik wil.

'Okay, zeg jij het dan maar.'

'Ik wil je kaartjes voor het concert komend weekend.'

Jonas heeft de meest felbegeerde kaartjes van heel Nederland gewonnen op de radio. Hij was van plan om Monica, zijn vriendin, te verassen door haar mee te nemen naar Imagine Dragons in de arena, maar die had al kaartjes gescoord voor de voorstelling van Guus Meeuwis in Eindhoven (ja, Monica is zo'n meisje). Zijn verlies is mijn gewin. Als ik mijn broer er tenminste van kan overtuigen om mij de kaartjes te geven die hij toch niet kan gebruiken. Ik ben ervan overtuigd dat Vic de grond waarop ik loop zal aanbidden als hij mee mag naar het optreden.

'Ik heb er al een weggegeven.' zei Jonas.

Domper.

'Aan wie!?' wil ik weten.

'Steef.'

Mijn hart springt in mijn keel, mijn mond wordt zo droog als een gebakken spons en mijn handen plakken aan de leuning van mijn stoel. Ik voel de warmte naar mijn wangen stijgen en wendt snel mijn blik op voordat Jonas iets merkt van de verandering. Als hij wist wat ik voelde voor zijn beste vriend dan zou ik er het einde nooit van horen. En dat is niet eens het ergste. Hij zou ongetwijfeld samen met Stefan lachen om de schattige crush van zijn kleine zusje. Dan zijn mijn kansen in een zucht verkeken.