Ένας κόσμος βρικολάκων διαφορετικός από αυτούς που έχουμε συνηθίσει, όπου οι βρικόλακες ζουν υπόγεια και χωρίζονται σε φυλές. Η Lacerta είναι μία Reptilian που ψάχνωντας εκδίκηση για την εν ψυχρώ δολοφονία του καλύτερού της φίλου απ' τους Προδότες...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Υπομονή, όπου να 'ναι έρχεται ο Rufus.", είπε ο Ignis προσπαθώντας να καθησυχάσει την κοπέλα και γονάτισε για να κοιτάξει καλύτερα το τραύμα στον μηρό της.
"Θα μου το πληρώσουν αυτό!", έφτυσε κάνοντας μορφασμούς πόνου καθώς ο πρώτος προσπαθούσε να καθαρίσει την πληγή με ένα πανί. Η αγωνία μου κορυφώθηκε. Ήταν κοντά στο να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους.
Για κακή μου τύχη εκείνη τη στιγμή φάνηκε ο Rufus που ερχόταν τρέχοντας απ' τις Στοές και διέκοψε την συζήτηση. Βαριαναστέναξα και προσπάθησα να βολευτώ καλύτερα στην βραχώδη κρυψώνα μου γιατί είχαν αρχίσει να με πονάνε υπερβολικά οι αρθρώσεις των ποδιών μου. Μια λάθος κίνηση έκανε μια πέτρα να κατρακυλήσει προκαλώντας θόρυβο. Όλοι γύρισαν προς την κατεύθυνση που ακούστηκε ο ήχος κοιτάζοντας απειλητικά. Ο Rufus και ο Ignis έβγαλαν αμέσως τα σπαθιά τους και πήραν θέση μάχης με τις ουρές τους σηκωμένες πλησιάζοντας προς το μέρος μου. Δεν είχα άλλη επιλογή έπρεπε να τους αντιμετωπίσω. Σήκωσα το όπλο που είχα κλέψει προηγουμένως από εκείνον τον Albis και πετάχτηκα αστραπιαία μπροστά τους.
"Lacerta!", αναφώνησαν και οι δύο με μια φωνή.
"Πείτε μου ότι δεν είστε Προδότες", πρόσταξα με παρακλητικό τόνο.
"Φυσικά και δεν είμαστε, άσε κάτω το όπλο.", είπε ο Rufus κατεβάζοντας το ξίφος του και πλησιάζοντάς με αλλά εγώ δεν είχα σκοπό να υπακούσω μέχρι να βεβαιωθώ.
"Rufus, μην την εμπιστεύεσαι, πώς ξέρεις ότι λέει αλήθεια; Μόνο οι Προδότες έχουν όπλα.", του φώναξε ο Ignis.
"Το ξέρω.", απάντησε ο Rufus κοιτώντας με στα μάτια ενώ έβαζε το στήθος του μπροστά στην κάνη.
"Το όπλο το έκλεψα από τον καταραμένο που σκότωσε τον Anguis.", είπα και χώθηκα στην αγκαλιά του Rufus.
"Τελειώνετε; Πονάω!", ακούστηκε η φωνή της κοπέλας διακόπτοντάς μας.
"Ερχόμαστε Solis!", απάντησε ο Ignis και έτρεξε προς το μέρος της.
"Μα πού έχουν πάει όλοι;", ρώτησα γεμάτη απορία ακολουθώντας τον.
"Πήραν ομήρους και αυγά υβριδίων και κρύφτηκαν στο δάσος, τους κυνηγήσαμε αλλά ήμασταν λίγοι και είχαν όπλα. Λογικά εκεί έχουν το αρχηγείο τους. Είναι πολύ οργανωμένοι, πρέπει να το σχεδίαζαν πολλούς μήνες."
"Φυσικά", κατένευσα και έσκισα ένα κομμάτι απ' την σάρκα του αρουραίου που έπιασα πριν από μερικά δευτερόλεπτα.
"Καλοχώνευτο. Μάλλον πρόκειται για συμμαχία ανθρώπων με Albis, αυτό θα εξηγούσε τα όπλα. Δεν έχουμε καταλάβει ακριβώς γιατί όλα έγιναν πολύ γρήγορα.", συμπλήρωσε ο Rufus γιατί ο Ignis ήταν απασχολημένος με το να ράβει την Solis.
"Ωραία λοιπόν. Ας ξεκουραστούμε με βάρδιες για λίγο και μετά θα ψάξουμε για άλλους επιζώντες. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, μπορεί να γυρίσουν ή να έχουν βάλει φρουρούς. Μετά όλοι μαζί θα βρούμε ένα σχέδιο δράσης. Σύμφωνοι;"
"Σύμφωνοι!", απάντησαν όλοι αποφασισμένοι και ο Rufus μου χάρισε ένα πανέμορφο ερυθρό χαμόγελο.
Καλησπέρα νυχτεριδάκια!!! Είχα αποφασίσει να μην συνεχίσω αυτήν την ιστορία αλλά μου έλειψε λίγο. Ελπίζω να σας αρέσει. Αν δω ανταπόκριση θα την συνεχίσω. Φιλάκια :)
