"Zeke?zeke?yung zeke na pinangakuang pakakasalan ako?na iniwan ako?na bumalik dito na di na ako hinanap o binalikan manlang?na nagmahal ng iba? Na sinaktan ako aahhh oo kilala ko na walang iba kundi ikaw galing nga namn ni destiny biruin mo yung taong nagako sa akin na di ako sasaktan kahit kailan na syang magproprotekta sa akin ay syang nanakit di man physically pero emotionally,you know what?masgugustuhin ko pang masaktan physically kesa sa emotionally kasi alam mo yun ang sakit sobra ZEKE"sabi nya na umiiyak lumapit ako para yakapin sya pero tinulak nya ako pati ako umiiyak narin pero wala akong pakielam
"Vancey please stop crying you know i love you pinagsisihan ko yung mga nagawa ko sa iyo,i'm sorry vancey i love you so much,vancey please give me a chance to prove to you how much i love you"sabi ko sa kanya pinahid nya ang mga luha nya at tumingin sa akin walang makikitang emosyon sa kanyang mga mata
"Okay!fine i will give you one more chance but wag kang mangigielam sa mga gusto kong gawin o sa gagawin ko understand?"sabi nya sa akin kaya dali dali akong tumango at niyakap sya dahil sa sobrang tuwa ko
"Thank you vancey,thank you so much hindi mo pagsisisihan to"sabi ko habang nakayakap parin tinulak nya ako ng mahina kaya humiwalay na ako ganun parin yung ekspression nya poker face pero wala akong pakielam ibabalik ko yung dating matamis nyang ngiti at ang mata nyang nakangiti pag ako'y kaharap nya.
"Wag kang magthank you di pa kita sinasagot at wala pa akong ginagawa"sabi nya sa akin
"Ang bigyan mo ako ng chance ay malaking pasasalamat ko vancey"sabi ko sa kanya
***********
Mabilis nag daan ang araw at lalabas na sya
