ZİFRİ

1. Bölüm

Her gün kendiyle yüzleşir mi insan ? İnsanlar seni ne dinlemek ne de anlamak isterler. Sadece kendi doğrularıyla defalarca öldürürler. Her an yazdığım bu son cümle olabilir aslında.
Karar verilmişti, ölümle burun buruna...

Odanın penceresinden sarkmış yine binalar arasında kalmış, yıllardır bina sakinleri dışında kimsenin görmediği o kuytu boşluğu inceliyordu.
İlgisini çeken neydi, ya da hergün saatlerce aynı yere bakıcak kadar ne hissediyordu diyemi sormalıyım?
Ahhh ! Onu düşünürken ayağımı sandalyeye çarptım aman Allahımm, çok acıdı.
Herneyse acıdan daha önemliydi konumuz, o ve onun hayatı, saatte geç oldu en iyisi sıcak bir duş alıp sonrasında acı kahveyle sabaha kadar kurcalayabilirdim.
Bu havluları nereye koydum ki, evden işe işten eve koşuşturmaktan ev tanınmaz hale gelmiş, heralde sabahki duştan sonra bornozumla, gazeteyi salonda okumuştum, orada kalmış olmalı. Bir de oraya bakmalıyım.
O da ne mutfaktan sesler geliyor. ( Parmak uçlarımda mutfağa doğru ilerlerken, bir an duraksadım. )
Heyyy, orada kim var. Senn ortaya çık !..
Aaaa Sasha sen miydin kızım sana inanamıyorum, anneyi çok korkuttun.
Kendimden geçmişçesine kahkahalara boğuluyordum ki Sasha korkudan duvara çakıldı. Çok acıkmış olmalı, tezgahın üzerinde yeni yıkanmış hâlâ üstünden şıpır şıpır suların damladığı kırmızı kapaklı tencerelerimi inceleyecek hali yok ya. İşin aslı bugün çok yorulmuştum, kedinin mama kabını bile doldurmayı unutmuşum.
Sasha'nın mamasını verip, tekrardan bornozumu aramaya başladım, önümde çapraz duran sandalyenin tepesinde asılı duruyordu.
Artık duşa girmeliyim biraz daha saati ilerleyirsem sabahki mimarlar odasının toplantısını kaçıracaktım.
Ayyy, yandım. Musluğu sola çevirecek yerde sağa çevirmişim. Olamaz. Soğuk suyu açtım ve yere çömeldim, dakikalarca hareket etmeden öylece bekledim.
Gözlerimin takılı kaldığı beyaz şeritli siyah kare fanyaslar beynimde uçuşan milyonlarca soru. Düşündüğüm şey sadece o, onunun hissettiklerinden başka bir şey değildi. Bugünki tavırları, sessizliği...
Anladığım tek bir şey vardıki büyük bir kaçıs arayışı içindeydi. Ailesinden, arkadaşlarından, tüm sevdiklerinden kısacası içinde bulunduğu hayattan belki de sevdiğı adamdan bile.
Duştan çıktım. Üzerime rahat bir şeyler seçtim ve anında kendimi yatağa attım.