လူကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ လူႀကီး .... အလိုမလိုက္တဲ့ လူႀကီး..
"လာမေခၚနဲ႔.... ! စာလည္း မသင္ဘူး !! "
Luhan ေျခေဆာင့္ကာ နန္းေတာ္မွ ထြက္သြားေတာ့တယ္...
အထိန္းေတာ္ေတြကေတာ့ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ ... ေမာ္လည္း မၾကည့္ရဲေပဘူး. ေတာ္ၾကာ လာရမ္းမွာ XiaoLuhan တို႔က....
"ဘာဖစ္လာျပန္တာလဲ..စာသင္ရမဲ့ အခ်ိန္ မဟုတ္လား ? "
"ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့ ဒါမဲ့..."
"အင္း ဘာဖစ္လဲ ! "
Luhan တေယာက္ သူ႔အကိုေတာ္ Yi Xing ကို သြားရစ္ေနျခင္း...
"Lu ေစ်းသြားခ်င္လို႔.. အကို လိုက္ခဲ့ !! "
"မဖစ္ဘူးေလ.. ေစ်းသြားရင္ ခမည္းေတာ္ စိတ္ဆိုးလိမ့္မယ္.. မသြားပါနဲ႔. XiaoLu ေလးရာ.. "
"အကို ေနာ္ ! "
"စာသြားသင္ေတာ့ .. အကို ေလးပစ္ က်င့္ရဦးမယ္.. "
"Sob * အကို႔ ဆီမွာလည္း မေနဘူး !သြားမယ္! Lu အေပၚဆို ဘယ္သူမွ မေကာင္းဘူး !!"
Luhan တေယာက္ ငိုယိုပီး နန္းေဆာင္က ထြက္သြားျပန္တယ္ ...
Luhan နန္းေဆာင္ထဲလည္း မျပန္ခ်င္၍ ပန္းရံုထဲ သြားကာ တရွံု႔ရွံု႔ နဲ႔သာ ငိုေနမိတယ္..
Oh sehun ႀကီးက luhan ကို ရယ္ပီးေလွာင္ေနမွာ. သူနဲ႔ ေနရင္ စာလည္း သင္ရမွာ..
Andwell .. ဒီေနရာမွာ ထိူင္ေနလို႔လည္း မဖစ္ေပဘူး..ခမည္းေတာ္ လွည့္လာရင္ တည့္တည့္တိုးေနမွ..
စာမသင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ သိသြားရင္ျဖင့္. လူႀကီးနဲ႔ပါ ေဝးသြားမွာ..
ျပန္မယ္. နန္းေဆာင္ကို ျပန္မွ...
Luhan တရုန္းသုန္းကား ေျပးကာ နန္းေဆာင္ တံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္.။
လူႀကီးေရာ ?
"လူႀကီး ... Arjushi ~ "
Luhan ကိုယ္ေလး ေႏြးသြားမႈနဲ႔အတူ လည္ပင္းကို က်ေရာက္လာတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး.....
