ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ လူႀကီး
ခ်စ္တာကို ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာဘဲ ၿမိဳသိပ္ထားျခင္းက ပိုဆိုးရြားတယ္ မလား.....
ပကာသန ေတြ ေဘးဖယ္ကာ Sehun နဲ႔ Luhan ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္ႀကိဳက္သြားၾကတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့...
တခါတေလ စာေကာင္းေကာင္း သင္ေပမဲ့
စာမသင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ Luhan ကို သူ ထိန္းလို႔မရ ....
မင္းသားေလး ဆိုေတာ့ လက္ေပါက္က ကပ္ကပ္....Sehun စာသင္ဖို႔ လာရင္ ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ပီး အတင္းတိုးဝင္ ခၽြဲတတ္ေသး.....
ကေလး လာထိန္းတာလား. စာလာသင္တာလား .မသဲကြဲဘူး....
"လူႀကီး....ဒီေန႔ ေစ်းထဲကို သြားရေအာင္ေနာ္ "
စကားေျပာတာ အေကာင္းမေျပာဘူး ဒီကေလးႏွယိ..... Sehun ရင္ခြင္ထဲ ထိုင္ကာ အက်ႌ ႀကိဳးစကို ေဆာ့ကစားေနတယ္... ပီး သူ႔လက္နက္ဖစ္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဆူျခင္း...
အင္း အဲ့ဘဲႏႈတ္ခမ္းကို ဆူပီး ေျပာေနတယ္ ....
"Lu ကလည္း...မသြားပါနဲ႔.စာသင္ရေအာင္ေနာ္ "
"Oh sehun shi !! "
"မင္းႀကီးက ေမးရင္ ကိုယ္ကို အခက္ေတြ႕ေစတာကိုလည္းထည့္စဥ္းစားေပးပါဦး... "
စာေသခ်ာေလ့လာတဲ့ ရက္က နည္းနည္းရယ္..
တေန႔တေန႔ အလိုလိုက္ပီး သူဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ေပးရတာက မ်ားမ်ား..
မင္းႀကီးက သူ႔ သားေတာ္ အေျခအေန ေမးတိုင္း Sehun မွာ မေျဖတတ္... ၂ေယာက္သား နန္းေတာ္မွာ ပလူး ေနတာ သာ အမွန္အတိုင္း သိသြားရင္ sehun ဘဝ မေတြးရဲစရာ..
သို႔ေပမဲ့ ဒီကေလးကိုမွ ကိုယ္ကလည္း အလိုလိုက္ခ်င္ ခ်စ္ခ်င္ေနတာကိုး !...
" မရဘူး !! ခု သြားမယ္. "
"မသြားဘူး ... စာသင္ရမယ္ ."
" သြားမယ္ !!"
"ဟင့္အင္း .... စာသင္.. အ "
Luhan Sehun ကိုယ္ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္..ဟုတ္တယ္ စိတ္တိုလာဘီ. သြားခ်င္ပါတယ္ဆို....
