AN; medyo sorry sa typo. natripan ko lang gawin to. haha. daming typos. humirap lang ako ng lappy sa sis ko. medyo busy rin siya kayaito lang nagagawa ko.hays. happy reading.
---
Angsarap pakinggan ng mga awitin na pumapailanlang sahimpapawid. Hindi man pamilyar sa akin pandinig ay parang napapagaan nito angloob ko.
Unti-unti akong nagmulat ng mga mata ko ay sumilay sa akinang malaparaisong lugar. Napapalibutan ako ng isang harden na maramingnagliliparang mga paru-paru.
Ang sikat ng araw ay hindi ganun nakakasilaw. Paranginaanyayahan ako nitong bumangon ay mamasyal.
Bumangon ako at umupo. Kinusot-kusot ko ang aking mga matahabang iniilibot ang tingin sa paligid.
“nagustuhan mo ba?”isang malaanghel na tinig mula sa likuran ko.
Nilingon ko siya at isang magandang babae ang nakangiti atnakatunghay sa akin. mahaba ang kanyang buhok at nakasuot siya ng puti. Herlips are pinkish and her eyes are so expressive.
She pointed her Right index finger into my forehead andsmiled as she strike me slightly.”why are you zoning out?”
“ha? Uhm.wala.angganda mo kasi.”
she giggled innocently.”bolero…uhmtara?”inilahad niya ang kanang kamay niya.”sa tingin ko parang kailangan mong magrelax. Anglungkot kasi ng mga matamo.”
Ganun na ba kahalata ang lungkot ko? Naalala ko na naman ang mga pangyayari kanina lang. parang walang katapusang harden ang nilalakadnamin. may mga dumadapong paru-paro sa akin parang winiwelcome nila ako.
Naupo kami sa isang bench.”gusto mong pag-usapan?”
Umiling ako.”huwag nalang. nasaan pala ako? saka sino ka?”
“ako si Alyana…nasa mundo kung saan nagiging totoo ang subconscious parts ng utak ng tao.”
Mapagtanong ang mga mata ko. hindi ko siya maintindihan e. “saan na ulit? Pwedeng simplehan mo lang?”
She sighed.”magkwento ka muna kung bakit ka malungkot. Tapos sa sabihin ko kung nasan ka.”
May magagawa pa ba ako? blackmailer rin to e.”hmm… may mahal na kasi siya.”
Ang tinutukoy ko ay si Lauren. Isang mahalagang babae sabuhay ko. Mas matanda ako sa kanya ng pitong taon. We became friends unexpectedly.Nakasuporta kami sa isa’t-isa. Lihim akong humanga sa kanyang personalidad perodahil simula pa lang ay alam ko nang mas pinapahalagahan niya ang amingpagkakaibigan ay hindi ko na ito sinabi sa kanya.
Saksi ako sa mga pag-iyak niya sa tuwing nabobroken heartedsiya sa mga minahal niya. mapa-babae man yan o lalaki.
Bilib rin ako sa kanya dahil nanatili siyang positive sabuhay. Napabuntong hininga na naman ako. hindi ko alam kung tama ba yung ginawakong pagtatapat ng nararamdaman ko sa kanya dahil mula noon ay hindi na niyaako pinansin.hindi ko alam kung galit ba siya o kung ano dahil kahit mgamessages ko ay hindi niya nirereply.
“iniisip mo siya no?”
Tumango ako.”pakiramdamko napilayan ang buhay ko. isa siya sa mga sandigan ko pero mukhang mawawala pasiya sa akin.”
“hindi naman siguronawala…baka lang nag-iisip siya.”ngumiti siya.”ano bang gusto mong gawin ngayon?”
Sandali akong napaisip.”hmm…gustoko siyang Makita at makasama.”
“hmm…pwedeng mangyariyun.”she smiled.
“imposimble.”
Itinakip niya ang kanang palad niya sa mga mata ko.”isipin mo lahat ng bagay n asana nagawa mokasama siya… at sa pagtanggal ko ng palad ko sa mga mata mo you will experienceall those things…”
