She's My Wife

~Chapter12~

Yuri's POV

Bago pa mag bagong taon kailangan nasa America na ako. Inalam ko na rin ang address nila Yaz dahil hinanap ko ang number nila Tita Marg. Sumang-ayon naman sila Tita at sila Mama sakin. Desidido na ako. Kailangan ko siyang iuwi dito sa Pilipinas para makasama habang buhay at sa pag harap sa panginoon.

"Pre, samahan na kaya kita sa America?" Ani James.
"Huwag na pre ang asikasuhin mo yung asawa mo oh. Magkakababy na nga kayo e." Inggit kong sabi.
"Sus. Kayo rin naman ni Yaz pre! Soon! Hahahaha!"
"Hahaha!" Tawa ko na lang dito.

Bago ako matulog ipinagdasal ko na sana mahal niya parin ako at naalala niya pa ako. Nabalitaan ko kasi kay Tita na may Amnesia si Yaz. Sana maging maayos na ang lahat at sana mapatawad niya pa ako. Nang maayos ko na ang mga gamit ko agad na akong pumunta sa NAIA airport para maghintay sa sasabihin na pupuntahan ko hindi makasaglit biglang sinabi na agad kaya nagmadali na akong pumunta at nandito narin ako. Sa eroplano sawakas.

Yaze's POV

Magnenewyear na bukas sana may naalala ako pero hindi ko talaga makalimutan yung lalaki nasa panagisinip he is my boyfriend and i love him so much. We kissed each other hugging while dancing. That's all i remember. Pero sino siya? wala bang clue? Do i know him? Do i love him? Damn! He's making me crazy! No No. I clicked a reset button. I can't go back. Bigla na lang may nag door bell sa gate namin siguro sila Tito at Tita na yun! Kaya nagmadali akong bumaba para tingnan ko sino yun.

"Who are you? What are you doing here?"
"Yaz.."
"Do you know me?"
"I'm your boyfriend." I was shocked. I think this is the guy in my dream.
"Let's talk inside." Crazy feeling...

Pinaghanda ko siya ng makakain at maiinom. Umupo na ako sa sofa at nakatingin lang siya sakin.

"Ang laki ng pinagbago mo."
"Thanks."

Loving can hurt

Loving can hurt sometimes

And is the only that i know

When we gets hard, you it can get hard sometimes.

It is the only thing makes us feel alive

We keep this love in photograph

We made this memories for ourselves

His voice was amazed me.

"A-Aray! Nanakit ulo ko!"
"Ha?! Wait kuha kita ng maiinom!"
Ang sakit talaga ng ulo ko hanggang sa nagfocus ako naalala ko ang lahat lahat. Yung tunay na ako. This is real me.
"Oh eto maiinom mo." Tinungnan ko siya ng mabuti at naalala ko na siya!
"Yu-Yuri?!" Akmang nagulat siya at bigla akong niyakap.
"S-sorry Yaz, sorry, mahal na mahal talaga kita. Hindi kita iniwan promise. Sorry talaga kasalanan ko talaga an lahat sorry." Umiiyak sa harapan ko at sinasabi ang lahat nang ito.
"Ano ka ba... Nung maalala ko na ang lahat nakafeel ako ng realization. Pinatawad na kita nung maalala ko ang lahat." Niyakap niya akong mahigpit
"I love you.. I love you..."
"I love you more.."
"Magpahinga ka muna at mukhang masakit pa ang ulo mo babe." Akmang umakyat ang dugo ko sa ulo ko at hindi ko na lang siya tinitingnan. Pumikit na ako at hinawakan ko ang mga kamay na nararamdaman ko na may pag-aalala, lungkot, pagsisisi at iba ibang emosyon.

Yuri's POV

Makalipas ng ilang linggo lagi kong inaalagaan si Yaz. Gumagaling na siya at kinikwento ko ang lahat.
"Omg! Si Jean? Buntis na!"
"Oo hahaha! Ang tatay ay si James."
"How cute. Ang besty ko magkakababy na~" tuwang tuwa niyang sagot

Dumating na ang mga magulang ni Yaz mula sa business trip at nag-usap usap na kami.

"Hijo, kelan mo balak umuwi sa Pinas? Balak na kasi namin umuwi sa Pinas itong buwan na to."
"Uhm tutal tita ngayong linggo na po to. Gusto ko po bago mag February 14 ay ikakasal kami Yaz."
"Omg!!! Sure ako! Enggrande ang kasalan niyo!" Namumula na naman si Yaz at ang cute niya paren talaga kahit nakalipas na ng limang taon.

Ang bilis ng araw at panahon eto na uuwi na kami sa Pinas at bitbit ko na ang girlfriend ko. Sobrang saya ko dahil naalala niya pa ko. Oo i know na mukhang boring ako pero kung mag mahal totoo. "Are ready babe?" Tanong ko sa kanya habang nag aayos na siya ng kanyang bagahe. "Yes naman babe!" Halatang tuwang tuwa siya dahil naalala niya na ang lahat.