If i can dream : Stucky
05.10.16
..
ผมเคยคิดว่าผมจะสามารถฝันถึงอะไรได้บ้าง
ผมมีสิทธิ์ฝันถึงอะไรได้บ้างที่จะทำให้ใจไม่เจ็บและไม่คาดหวังจนเกินไป
ถ้าผมฝันว่าอยากให้โลกนี้สงบสุขก็คงเป็นความหวังที่มากเกินไป เพราะมันอาจจะเป็นผมที่ทำลายมันเสียเอง
ถ้างั้นผมขอฝันว่า ขอให้ผมมีช่วงเวลาเงียบๆที่ผมเป็นของตัวผมจริงๆ ขอให้ผมพบความสงบเล็กๆที่ไม่ต้องใหญ่มาก ขอให้ผมจำได้ทุกเรื่องราวที่ทำลงไป และขอแค่ลูกพลัมสักหนึ่งหรือสองลูกปลอบใจก็พอ
แค่นั้น.. จะได้มั้ย
จะได้มั้ยนะ..
..
มันมากกว่าที่คิดไว้ มากกว่าที่คิดไว้ไปไกลโข บัคกี้กัดปากตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า บีบมือตัวเองหลายต่อหลายครั้งหลังจากที่ขึ้นเครื่องบินมากับสตีฟ
ชายหนุ่มผมทองอยู่ในชุดกัปตันอเมริกาน่าเกรงขาม บัคกี้มองภาพนั้นที่สตีฟนั่งอยู่ตรงที่คนขับเครื่องบินไม่วางตา เขาต่างจากเมื่อก่อนชัดเจน แต่มันก็เเค่ภายนอก ในความทรงจำที่ฝังลึก สตีฟยังคงเป็นสตีฟ นิสัยที่ตรงไปตรงมาค่อนข้างเเข็งทื่อไปในบางครั้งเคยเป็นเช่นใดก็เป็นเช่นนั้น
'ไม่ว่ายังไง ชั้นจะเคียงข้างนายไปจนสุดทาง'
คำนั้นเหมือนเป็นคำสัญญาระหว่างเรา บัคกี้เริ่มแยกไม่ออกว่ามันเป็นพันธนาการหรือว่าเเค่คำสัญญากันแน่ แต่ที่แน่ๆ เขาไม่อยากให้สตีฟเลือกทางนี้เพียงเพราะจำต้องทำตามสัญญาบ้าๆนั่น ยิ่งในตอนนี้ที่เรื่องมันยุ่งไปกันใหญ่ มีหลายคนที่เข้ามาเกี่ยวข้อง มีหลายคนที่เดือดร้อน
